Bir 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü daha geride bıraktık. “Bir günlüğüne dahi olsa kadınlar şiddete maruz kalmayacak” diye umut ederken, yine umutlarımız yıkıldı.

8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde kadın haklarından, yaşadığı sorunlardan habersiz olanlar, kayıtsız kalanlar sırf gösteriş için başta çiçek olmak üzere hediyeler aldı, mesajlar paylaştı. Oysa kadınlar çiçek, böcek değil, hakkını istiyor. Şiddetin devam ettiği bir yerde çiçeklerin, hediyelerin, mesajların hiçbir anlam ifade etmediğinin farkına varmak gerekiyor.

Maalesef kadın-erkek ilişkisinin eşitsizlikler üzerine kurulu olduğu bir coğrafyada yaşıyoruz. Bu coğrafya kadınlar için yaşanabilir durumda değil ne yazık ki. “Madem beğenmiyorsunuz, kalkın, defolun gidin” diyenler olacaktır, iyileştirmeyi, güzelleştirmeyi bir kenara bırakarak.

Kadınlar gün aşırı şiddete maruz kalıyor. Öldürülüyorlar, intihara zorlanıyorlar. Birileri de yalnızca 8 Mart’ta kadın haklarını savunuyormuş gibi yapıyor. Oysa her zaman, her alanda özgür ve eşit hayat şartlarının savunulması, dillendirilmesi lazım. Bunun için de bilinçli olunması, siyaset üstü bakılabilmesi gerekiyor.

Kazanılmış bazı haklar da var tabii. Kadının beyanının esas olması gibi mesela. Kadına yönelik şiddet hususunda suça bulaşmış olanların bazı iş kollarında ve bazı sektörlerde işe alınmaması, yönetici yapılmaması gibi örnekler yok değil. Ayrıca çok eşlilik de toplum tarafından ayıplanacak bir hal aldı. Bu da bir gelişme. Fakat tüm bunlarla birlikte kadına yönelik şiddet, kadın cinayetleri durmadı.

Bu 8 Mart’ı geçtik. Bir sonraki 8 Mart’ta şu bilinsin ki; Kadınlar çiçek, hediye değil, yaşam hakkı istiyor.