Üretim Türk asrını getirecektir

Ekonomi, aslında evden başlayarak devletlere kadar giden bir örneklemedir. Yani ev ekonomisi ile devlet ekonomisinin arasında mantıksal olarak çok büyük bir fark bulunmaz. Eve bir para girer, o parayı nasıl harcadığınız veya nasıl harcayacağınız tipik bir ekonomidir. Eve para girmeden, harcama yaparsanız, batarsınız.

Devletler de aslında farklı değildir. Üretimleri kadar kasalarına para girer. Kasalarına giren paradan daha fazla harcanırsa ekonomi kötüye gider. Kasaya giren paradan daha az harcanırsa halk refah içerisinde olur. Tabii ki bu çok yüzeysel ve basit anlatım olarak böyledir.

Devletlerin para bulması için gerekli olan en önemli şey üretimdir.

Bakınız ülkemizin banisi, ulu önder Atatürk zamanında ekonomide ne gibi şeyler yaşamışız. 1929-1938 yılları arasında ağır sanayi üretimi yüzde 152 artarken toplam sanayi üretimi yüzde 80 artmıştır.Bu isimleri lütfen teker teker okuyunuz. Birçoğunu hatırlayacaksınız.

Ankara Fişek Fabrikası (1924), Gölcük Tersanesi (1924), Şakir Zümre Fabrikası (1925), Eskişehir Hava Tamirhanesi (1925), Alpullu Şeker Fabrikası (1926), Uşak Şeker Fabrikası(1926), Kırıkkale Mühimmat Fabrikası (1926), Bünyan Dokuma Fabrikası (1927), Eskişehir Kiremit Fabrikası (1927), Kırıkkale Elektrik Santrali Ve Çelik Fabrikası (1928), Ankara Çimento Fabrikası (1928), Ankara Havagazı Fabrikası (1929), İstanbul Otomobil Montaj Fabrikası (1929), Kayaş Kapsül Fabrikası (1930), Nuri Killigil Tabanca, Havan Ve Mühimmat Fabrikası (1930), Kırıkkale Elektrik Santrali Ve Çelik Fabrikası (1931- Genişletildi), Eskişehir Şeker Fabrikası (1934), Turhal Şeker Fabrikaları (1934), Konya Ereğli Bez Fabrikası(1934), Bakırköy Bez Fabrikası (1934), Bursa Süt Fabrikası (1934), İzmit Paşabahçe Şişe Ve Cam Fabrikası (1934 Temel Atma), Zonguldak Antrasit Fabrikası (1934 Temel Atma), Zonguldak Kömür Yıkama Fabrikası (1934), Keçiborlu Kükürt Fabrikası (1934), Isparta Gülyağı Fabrikası (1934), Ankara, Konya, Eskişehir Ve Sivas Buğday Siloları (1934), Paşabahçe Şişe Ve Cam Fabrikası (1935 - Tamamlandı), Kayseri Bez Fabrikası (1934 Temel Atma), Nazilli Basma Fabrikası (1935- Temel Atma), Bursa Merinos Fabrikası (1935 Temel Atma), Gemlik Suni İpek Fabrikası (1935 Temel Atma), Ankara Çubuk Barajı (1936), Zonguldak Taş Kömür Fabrikası (1935), Barut, Tüfek Ve Top Fabrikası (1936), Nuri Demirağ Uçak Fabrikası (1936- İlk Türk Uçağı Nud-36 Üretildi), Malatya Sigara Fabrikası (1936), Bitlis Sigara Fabrikası (1936), Malatya Bez Fabrikası (1937 Temel Atma-), İzmit Kağıt Ve Karton Fabrikası (1934- Temel Atma), Karabük Demir Çelik Fabrikası (1937- Temel Atma), Divriği Demir Ocakları (1938), İzmir Klor Fabrikası (1938- Temel Atma),Sivas Çimento Fabrikası (1938-Temel Atma)

Malatya Bez Fabrikası hariç bütün bez ve dokuma fabrikaları Atatürk'ün sağlığında hizmete açılmıştır.

Yani bizim üretimden gelen gücümüz, ülkenin en yeni, en fakir, en ekonomisi kötü zamanda bile büyük işler başarmıştır.

Kömürde yüzde 100, kromda yüzde 600, diğer madenlerde yüzde 200 artış olurken demir üretimi sıfırdan 180 bin tona çıkmış, şeker üretimi 200 misli artmıştır. 1926'da başlayan şeker üretimi 1927-1930 arasında 5 bin 162 tondan, 95 bin 192 tona çıkmıştır. Tekstil sanayi ülkenin tekstil ihtiyacının yüzde 80'ini karşılar duruma gelmiştir. Tekstil ürünleri ithalatı 1927'de 51.000.000 Türk Lirası iken bu rakam 1939'da 11.900.000 Türk Lirası’na düşmüştür. 1924-1929 arasında pamuk ürünleri üretimi 70 tondan 3 bin 773 tona, yün 400 tondan 763 tona, ipek 2 tondan 31 tona çıkmıştır.

Acaba bu aşamaya gelene kadar nerede yanlış yaptık diye düşünmek gereklidir. Bizler hiç imkanımız yokken ekonomimizi yükseltebiliyorsak, bilinmelidir ki, şu anda bu imkanlarımızla başaramayacağımız iş yoktur.

Bunun temelinde üretim yatmaktadır. Bunun temelinde yerli malı yatmaktadır. Biz yerli malı ürettikçe, bileğimizi bükebilecek bir güç yoktur. 21. yüzyılın, “Türk asrı” olmasının önünde hiçbir engel bulunmamaktadır.

Dostlukla kalın.