Emperyalizm deyince dünyada ABD, İngiltere, Almanya gibi ülkeler gelir. Şimdi Türkiye’de gelinen aşamada ABD bize karşı, İngiltere bize karşı, Almanya zaten hep karşı; yani hem ABD hem AB Türkiye politikalarımıza karşı. Sırf bu bile aslında bugün izlenilen politikaların çok da yanlış olmadığını göstermektedir.

Türkiye ilanihaye rahat yaşanacak bir ülke değildir. Çünkü bu emperyalist güçlerin, Siyonizm’in üzerinde sürekli hesaplar yaptığı bir ülkedir. Dolayısıyla da ülkenin birazcık başını kaldıracak gibi olduğunda saldırılar çoğalmaktadır. Bunu zaten tüm halk olarak hepimiz hem yaşayarak hem görerek öğrenmiş bulunmaktayız.

Bir açılım başlatılmıştı herkesin malumu olduğu üzere ve bu açılım oldukça iyi bir şekilde de devam ediyordu. Bu açılımın olumlu sonuçlar doğuracağını gören emperyalist güçler hemen yeni bir oyun kurmaya kalkmışlardı.

ABD’nin, PYD’yi desteklemesiyle PYD, IŞİD güçlerine karşı sözde zaferler kazanmaya başlamıştı. PYD’nin güçlendiğini gören bu açılımın muhatabı PKK ve yandaşları, tabiri caizse “şımarmışlar” ve de açılıma gerek duymamaya başlamışlardı.

Sonuçta PYD’nin sözde zaferlerinden beslenen PKK, Türkiye ile anlaşmayı ortadan kaldırmıştı. Ardından güya Ortadoğu’da PYD ile birlikte söz sahibi olabilme rüyaları görmeye başlamıştı.

Sonuçta gelinen noktada açılım bu şımarıklık yüzünden ortadan kalkmış ve ülkenin sıkıntıya girmesine de yol açılmıştı. Yani emperyalizm yine amacına ulaşmıştı.

Şimdi günümüze geldiğimizde PKK terör örgütünün siyasi ayağı gibi çalışan HDP’li milletvekilleri ifade vermemelerinden ötürü tutuklanıyor. Ve bakıyoruz ki, Türkiye’deki muhalefetten önce ABD, Almanya, Fransa ve neredeyse tüm AB ülkeleri Türkiye’nin yanlış yaptığına dem vuruyor. Bu bile aslında bir şeylerin doğru gittiğine delalet olsa gerek.

Tabii ki bu arada muhalefetin ve bilhassa anamuhalefetin ne yaptığı da burada oldukça önem arz ediyor. Gündem konularıyla ilgili ardı ardına yapılan açıklamaların halkı memnun etmediği oldukça bariz bir şekilde gözüküyor.

Yani Recep Tayyip Erdoğan’la aynı safta olmamak adına HDP ile ve hatta PKK ile aynı safta olmaya razı olmaya çalışan bir parti izlenimi sergileyen bir anamuhalefet partisi görünümü çiziliyor.

CHP de en kısa zamanda bazı konjonktürel gerçekleri görmek ve buna göre politikasını yapılandırmak zorundadır. Akis halde gözüken; halihazırda halka bir alternatif oluşturamayan parti pozisyonunda kalarak iktidar hedeflemek sadece hayallerde olabilecek bir şeydir.

Ve HDP’lilerin gözaltına alınmasıyla başlayan sürece CHP’nin bu kadar müdahil ve savunucu olmasını açıklayabilecek bir politika adı yakıştırmak oldukça zor bir iştir.