Bugün biraz felsefe yapalım istiyorum. Çünkü zaman zaman hayatın hızlı akışı içerisinde düşünmemiz gereken birçok şeyi düşünmekten ihmal ediyoruz. Bir tapınakta Sokrates’in şu sözü yer alır: “İnsan Kendini Tanı”

Kendini tanımak, şu anda olduğumuz noktayla olmak istediğimiz nokta arasındaki yoldur. Kendini tanımak, kendimizi nasıl gördüğümüz ile başkalarının bizi nasıl gördüğü arasında fark olmaması anlamına gelir.

Tabii ki bu belirlemeler günümüz insanın geldiği aşamada oldukça zor uygulanabilecek düsturlardır. Günümüz insanı sadece kendisi için yaşayan bir canlıya dönüşmüştür. Hâlbuki doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz. Bilakis her canlı başka canlılar için yaşar.

İlkel çağlarda birlikte yaşayan ve beraber yaşadıkları için hayatını idame ettirip, şekillendiren insanlar, yerini birlikte yaşayıp sadece kendisi için hayatını şekillendiren insanlara dönüşmüştür.

Bir hikaye vardır: “Bir ormanda iki kişi ağaç kesiyormuş. Birinci adam sabahları erkenden kalkıyor, ağaç kesmeye başlıyormuş, bir ağaç devrilirken hemen diğerine geçiyormuş. Gün boyu ne dinleniyor ne öğle yemeği için kendine vakit ayırıyormuş. Akşamları da arkadaşından birkaç saat sonra ağaç kesmeyi bırakıyormuş. İkinci adam ise arada bir dinleniyor ve hava kararmaya başladığında eve dönüyormuş.

Bir hafta boyunca bu tempoda çalıştıktan sonra ne kadar ağaç kestiklerini saymaya başlamışlar. Sonuçta ikinci adamın çok daha fazla ağaç kestiği görülmüş.

Birinci adam öfkelenmiş: “Bu nasıl olabilir? Ben daha çok çalıştım. Senden daha erken işe başladım, senden daha geç bitirdim. Ama sen daha fazla ağaç kestin. Bu işin sırrı ne?”

İkinci adam yüzünde tebessümle yanıt vermiş: “Ortada bir sır yok. Sen durmaksızın çalışırken, ben arada bir dinlenip baltamı biliyordum. Keskin baltayla, daha az çabayla daha çok ağaç kesilir.’”

Hayatta bizler için “balta bilemek” metaforu kendimizi geliştirmektir. Kendimize zaman ayırıp, yaşamımızı iyisiyle kötüsüyle, objektif bir bakışla gözden geçirmektir. Zayıf bulduğumuz yanlarımızı geliştirmek için çaba göstermektir. Zihnimizin, ruhumuzun, karakterimizin güçlenmesi için, bu durum, olmazsa olmaz bir koşuldur.

Günümüz insanının belki de en büyük anlamadığı konu budur. Sanki hayatında her şey ilelebet dürecekmiş gibi yaşamak sadece düşünmekten imtina edenler için geçerli bir duygu olabilir. Hani Yunus Emre’nin “İlim kendini bilmektir” sözünü hep duyarız ya da Hacı Bayram Veli’nin “Sen seni bil, sen seni” sözünü duymayan yoktur. İşte kendini bildiğin zaman, kendini tanıdığın zaman, sadece kendini için yaşamayan bir canlıya döndüğün zaman asıl o zaman insan olmayı başarabilirsin. Bunun için de kendine vakit ayırmalısın.

Baltamızı bilemek için kendimize zaman ayırmalıyız.

Dostlukla kalın.