Uzunca bir aradan sonra nihayet kar yağdı.Özellikle yerel yönetimler ve toplum olarak sevinmemiz gerekmektedir. Kar, aslında berekettir, bolluktur, yaşamdır. Ortalık temizlenir, toprak rahat eder, ekilen ekinlere yorgan olur.

Geçtiğimiz yıl yağmayan kar nedeniyle nasıl sıkıntılar çektiğimizi bir hatırlayın. Tarımda rekolte düştü, evlerde çeşmeleri açarken ellerimiz titredi. Su tasarrufu diye çarşaf çarşaf ilenler verildi.

Kar demek su demek. Kar demek refah demek. Kar demek başak demek, ekmek demektir.Ne de çabuk unuttuk susuzluktan ve kuraklıktan dolayı ölen insanların dramını.Hastane koridorlarını dolduran çocukların ağlayışlarını. Bir damla su için sönen nice umutları ve insanları.

Dün çocukların sevinç çığlıkları ile uyandık.Kartopu oynarlarken yüzlerindeki sevinci gördük.

Kardan adam yapmak için gösterdikleri enerjilerine tanık olduk.Çocukların neşesine neşe katan kara “eyvallah” demek geliyor içimden.

Gelin birde  bu beyaz örtü üzerinde insan olmanın gerektirdiği farkında lığa varalım. Bacası tütmeyen komşu evlerine, bir torba kömürle sıcacık bir tebessüm  götürelim. Gelin penceremizin önlerine küçük su kapları koyalım kuşlar için yemler bırakalım. Gecenin zifiri karanlığında ürüyen aç köpeklere ekmekler atalım. Evsizleri gördüğümüz yerde  belediye'yi onlar için göreve çağıralım, işimiz varsa bile bir kereye mahsus,   kontörlerimizi  bu uğurda harcayalım.