Anne ve babalarımız bizim dünyaya gelişimizin varlık sebebi ve veli nimetimizdir. Dünyaya geldiğimiz andan itibaren maddi ve manevi hayatımızı inşa eden, bizlerin daha iyi bireyler olması için ellerinden gelen her şeyi yapan müstesna kişilerdir.

Dünyaya gözümüzü açtığımızdan itibaren bizim için ellerinden gelen her şeyi yapan anne ve babalarımıza hürmet göstermekte bizlerin görevidir.Bizleri önce bir müddet karnında, sonra kollarında ve ölünceye kadar da kalplerinde taşıyan anne ve babalarımıza gösterilecek sevgi ve saygıya ortak olabilecek başka bir varlık yaratılmamıştır.

Ancak zamanımızda bazı evlatların anne ve babalarına karşı takındıkları olumsuz tavırları maalesef hepimiz görmekteyiz. Büyüdükten sonra anne ve babayı ihmal edenleri, onları aramayanları, hatırlarını sormayanları ve anne ve babasını unutanlara şahit olmaktayız.

Kul haklarının en büyüklerinden birisi olan anne ve baba haklarına hepimiz riayet etmeliyiz. Onların hatırlarını sormalı, ziyaret etmeli, gönüllerini almalı ve ihtiyaçlarını gidermeliyiz. Aşağıda yazdığım alıntı öykü hepimize birer ibret olmalıdır.

“Alo, evlâdım seni çok göresim geldi, nerelerdesin?

Baba şimdi çok işim var.

 ............

Evladım seni arıyorum, ama ulaşamıyorum bir türlü.

Baba toplantılarım var.

 ............

Evladım seni bugün annenle birlikte yemeğe bekliyoruz.

Baba arkadaşlarla önceden yaptığımız bir program var.

 ............

Evladım, çoktan aramadım, bir sesini duyayım dedim.

Babacığım şimdi kapatmak zorundayım, ben seni ararım.

............

Evladım seni bir daha ne zaman göreceğiz?

Baba şu sıralar çok işim var, bir ara ben uğrarım.

............

Evladım dün gece rüyâma girdin. Nasılsın, iyi misin?

İyiyim baba.. Şimdi araba kullanıyorum, seni ben bir ara daha sonra ararım...

  ............

Evladım ne zaman arasam işin var, seni çok özledim.

Of baba ya!..

 ............

Bir zaman sonra evlât babasına telefon eder… Telefonu açan babasının komşusudur:

Babamla görüşeceğim, gelemeyeceğimi söyleyecektim...

Babanız dün gece vefât etti, son sözleri de; “Evladım şimdi iş toplantısındadır, onu rahatsız   etmeyin, beni toprağa siz verin!” oldu..