Çanakkale Zaferi öyle sıradan bir zafer değildir. Bu yüce ve büyük savaş bir ülkenin damarlarındaki vatan sevgisini gösteren ve tarihe  “Çanakkale geçilmez” diye not düşülmesini sağlamış büyük bir zaferdir. Düşman donanmaları eğer Çanakkale’yi geçecek olurlarsa 1.Dünya Savaşı’nı daha hızlı kazanacaklarını ve her şeyin son bulacağını biliyorlardı.

Fakat bilmiyorlardı. Bu vatan için savaşmaya değil ölmeye gelmiş olan bir Türk milletinin var olduğunu. Anadolu kadınının kimi oğlunun eline, kimi oğlunun saçına kına yakarak göndermişti savaşa. Ve eklemişlerdi ‘’ ben oğlumu bu vatana kurban olsun diye gönderdim, benim bir oğlum ölür bin oğlum doğar’’ diye.

Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk ve askerleri bir an bile olsun dönmeyi düşünmediler. Mustafa Kemal Atatürk askerlerine bu yüzden şöyle emir verdi ‘’Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum! Biz ölünceye kadar geçecek zaman zarfında yerimize başka kuvvetler ve kumandanlar geçebilir.’’ İşte bir millet elinde silahı olmasa da, düşmana atacak mermisi olmasa da yüreğinde vatan sevgisi ve geride bıraktıklarının güvenliği için ruhunu ve canını ortaya koyarak böyle savaştı ve düşman kuvvetlerini bu boğazdan yani Çanakkale’den geçirmedi.

Biz böyle bir neslin devamıyız. Bu yüzdendir ki bu vatan toprağının her bir parçasına âşık doğar Türk çocukları. Ve hiçbir zaman unutmazlar atalarının kanları ile bu toprakların sulandığını. Bu yüzden üstüne bastığımız şeye yabancılar toprak parçası derken biz Vatan adını veriyoruz.

Bu vatanın nasıl elde edildiğini bilerek, vatanın her karış toprağına sahip çıkmalıyız. Bunu sakın unutmayın ve unutturmayın.Tüm şehitlerimizi bir defa daha rahmetle ve minetle anıyorum.