İki gündür devam eden kar yağışının ardından hepimiz büyük imtihanlar verdik. Kimimiz verdiği kararlardan, kimimiz evin önündeki karı temizlemekten, kimimiz ise yaptığı icraatlarla.

Evi sıcak ve karnı tok olanlar karın yağışını zevkle seyrettiler. Evinde yakacak bir şeyi olmayanlar ise battaniye altına girip ne zaman bitecek diye dua etmeye başladılar.

Karın sade beyazlığı ruhumuzu sarmasına sardı ama bir de üşüyenleri duyunca içimizde ürpermeden geri kalmadı. Tabi fiziki olarak doğalgaz fiyatlarını da düşünmeye başladıkça doğal olarak içten içe ısınamadıkta. Tabi bunun için de ağlamak gereksiz. Ne demişler her nimetin bir külfeti olur diye.

Bu arada ilk kar yağışında yaşanan telaşeler bu sefer olmadı. Yollar özelliklede ana caddeler açıktı. Bazen görüş mesafesi beş metre ile sınırlı olsa da, yollarda gitmek mümkündü. Belediye ve Karayolları yolları tuzlamış, araçların seferinde aksaklık olmamıştı.

Bu arada tramvaylarda sabah saatlerinde yaşanan aksamalar daha sonra giderildi. Elektrik telinin kopmasından kaynaklanan arıza çabuk giderildi. Tramvaylar çalışmadığı süre içerisinde belediye otobüsleri yolcu taşımaya gayret gösterdi.

Başta da dediğim gibi, hepimiz bir imtihan verdik. Kimimiz başardı, kimimiz başaramadı.