Gelişen teknoloji ile birlikte her şeyi yapmayı başaran insanlar şimdi de beton yığınları ile etrafımızı çevirmeye başladılar. Son yıllarda lüks ya da ultra lüks diye yapılan binalar insanların hem ceplerini yakıyor hem de toplumda yalnızlığa sevk ediyor.

Mimar Sinan gibi bir dehayı yetiştiren bu büyük milletin mühendis ve mimarları şimdi kopya projeler ile aslında ne olduğu belli olmayan binalar inşa etmeye başladı. Çevre ile dost olduğu söylenen bir çok binada çevre olarak düşünülen sadece çim alanlar ve çocuk parklarıdır.

Türk kültür ve sosyal yaşantısı ile uzaktan ve yakından alakası olmayan bu dikey mimari örnekleri, aslında kültür ve inanç dinamiklerimizi de yok etmektedir. Yüksek katlı ve dikey olarak yapılan yapılarda, her türlü donanımlar olmasına rağmen “ruh” kalmamış durumda.

Her şeyde Avrupayı örnek alan mühendis ve mimarlar, dikey yapılarda sadece çok katlılığı almış durumda. Bunun yanı sıra milli ve dini inançlarımıza uygun olmayan 1+1, 1+0 gibi ucube binalar yaparaktan  kültürel yozlaşmaların önünü açmış oldu.

Ucuza maş edip yüksek miktarda para kazanmayı amaçlayan dikey mimariler artık yerini yatay mimariye bırakmalıdır. İnsanlar beton yığınları arasında nefes alamamakta, komşuluk ve dostluk ilişkileri ise iflas etmektedir.

Yıllara meydan okuyan tarihi evlerimizi örnek alarak en çok iki katlı evler yapmak, bu evlerin ağaçlar arasında kalmasını sağlamak çok mu zor? Çocuklarımız için geniş oyun alanları yapmak ve onları doğa ile tanıştırmak bu kadar zor mu?

Artık çocuklarımızın okul arkadaşından başka mahalle arkadaşı denilen arkadaşlığı kalmadı. Beton binalar arasında nefes alamayan, arkadaş edinemeyen ve ağaçlar arasında koşamayan çocuklarımız olmaya başladı.

Artık kendimize dönmemiz gerekmektedir. İnanç ve değerlerimize uygun sıcak aile ortamları için daireler yapmalıyız. Dikey mimari yerine yatay mimariye önem vererek sosyal yaşam alanlarını genişletmeliyiz. Bahçeli en çok iki katlı evler yapmak bu kadar zor mu?