Milletçe bir alışkanlığımız  olsa gerek,

Ahkam kesmeye bayılıyoruz adeta.

Herhangi bir konuda adeta uzmanmış gibi konuşmaya,

Bilsek te bilmesek te atıp tutmaya,

Birilerini kendimiz gibi düşünmeye zorlarız adeta.

Konunun ne olduğunu bile tam olarak anlamadan,

Bilimsel eda içerisinde konuşmaya bayılıyoruz.

Bu konuda bilgimiz var mı?

Bu konuda liyakat sahibi miyiz?

Bunları hiç düşünenimiz yok.

Hele birde bir mikrofon elimize geçti mi,

Veya bizi dinleyecek bir kalabalık bulduk mu,

Başlarız artık atıp tutmaya.

Konuşma ilerledikçe saçmalamaya,

Saçmaladıkca da batmaya başlarız ama olsun,

Bizi dinleyen birileri var ya.

Kulaktan duyduğumuz bilgilerle,

Doğru veya yanlış olduğunu düşünmeden

Birilerimiz de satmaya başlıyor işte.

Çok mal haramsız, çok laf yalansız olmaz diyen atalarımıza inat,

Aklımıza geleni dilimize düşeni konuşmaya bayılıyoruz.

Konuştuklarımızla birilerine zarar mı veriyoruz,

Yoksa bir yerlerimi kırıyoruz, bizi ilgilendirmiyor.

Önemli olan egomuzun bize hükmettiği,

Bencilliğimizin bize yüklediği o konuşmayı yapıyoruz.

Çok konuşan kişilerin etrafının tek tek boşaldığını görmemize,

Konuşmalarında bilgisizliğin ortaya çıkmasına rağmen,

Hala daha konuşmaya devam ediyoruz.

Artık insanın biraz olsun kendini bilmesi gerekir.

İnsanın neyi bilip bilmediğini de bilmesi gerekir.

Bir de şunu hiç unutmamak gerekir,

Bildiğin konuda konuşacak,

Bilmediğin konuda da susmasını bileceksin.

Başarılı ve saygın biri olmak istiyorsan,

Bunlara dikkat edilmesi gerekir diye düşünüyorum.