Allah insanlara hayatı boyunca neler yaşaması, neler öğrenmesi gerektiğini göstermek için bir takım olaylar yaşatır. Ve bunları yaşatırken de bir takım insanlarla karşılaştırır. Hepsinin aslında önemli bir nedeni vardır. Bu hayat sınavında, yaşamımda önemli bir kesit olan siz değerli okuyucularımızla değerli dostlarımızla karşılaşmamın ulvi nedenini bilemem ama şunu diyebilirim ki süresi ve yeri ne olursa olsun iyi ki sizleri tanımışım, bu yolculuğum sırasında ben çok şeyler paylaştığımıza inanıyorum.

Her veda biraz da zamansızdır aslında...

Söylenmemiş cümlelerime mecburi noktalar koyduğum,

Gerçekleşmemiş tüm fiillerin faili olmaktan vazgeçtiğim,

Ve yazılmamış tüm ifadelerime biraz gönüllü biraz da gönülsüz

Can verdiğim bir yolculuğun sonuna geldik.

Bu veda metni de neyin nesi diyebilirsiniz!

Bir buçuk yıla yakın bir süredir Anadolu’da Bugün gazetesinde, bu köşeden sizlerin sesi olmaya çalıştım. En azından kendi duygu ve düşüncelerimi sizlere aktarmaya çalıştım.

Şikâyetlerinizi, taleplerinizi, başımıza gelen iyi veya kötü olayları ve hemen hemen her konuyla ilgili görüşlerinizi değerlendirerek bu köşeden sizlere aktardım. Yine bu köşeden sizlerin yanlış ve hatalı bulduğunuz ne varsa dilimin döndüğünce dile getirmeye çalıştım.

Benim için çok önemli bir vazifeydi Anadolu’da Bugün gazetesinde köşe yazısı yazmak. Bugün bu köşede yazdığım son yazı bu... En azından uzunca bir süreliğine…

Yazmaktan sıkıldım ben… Neyse, ne diyorduk artık yazmaktan sıkıldım sanırım ben… İş bilmeyen insanların çokbilmişliklerinden, iş bilen insanların ise bildikleri işin hakkını verememelerinden ve altın günü gibi dedikodusu bol olan ortamlardan sıkıldım artık…

Bu yazı tam anlamıyla bir veda yazısı değil aslında. Ama her halükarda kendi ellerinle raflara kaldırdığın bir kitap gibi, dilerim hepiniz bir tebessümle bu yazılanları okudunuz, Sürçilisan varsa affola...

Çok şey paylaştık, kalpler kırılmadan, kırılsa bile tamir etmeyi bilerek geçirdiğimiz bu süreyi; sizler gibi candan, sevgi dolu, yürekli arkadaşlarımla geçirmiş olmam teselli eden tek şey.

Yaşananlar acı, ayrılıklar üzücü olsa bile...

Bedenler ayrı, paylaşımlar azalsa bile...

Ara ara özlem, vuslat uzak olsa bile...

Dostlar, beden gitse de ben hep sizleyim...

Her zaman yaşadıklarıyla değil, yaşattıklarıyla anılırmış insan. Sizlerde hoş bir seda bırakabildiysem ne mutlu... Yaşattıklarımla anılma dileğimle...

Sağlıcakla kalın…