Az önce biri gülümsedi

Gözyaşlarım kurudu 

Bir tebessüm uğradı ruhuma

Sanki dokundu tenime, canıma 

Bir fısıltı duyar gibi oldum biraz,

Bir daha ve bir daha

Çağırıyor gibiydi bi ses,

Rüzgarlar estiriyordu kulağıma 

Kokusu başkaydı

Okyanuslar kadar serinleten,

Menekşeler kadar hafif,

Ama sokaklara yayılıp ışıltı bırakacak kadar da naif..

Geceydi,

Yıldızlar sessizdi,

Penceremde bir ışık belirdi 

Pencereme sanki bir ay indi 

Ay kokulu kadın,

Senin adın ay kokulu olmalı 

Hem ışığın beni sarmalı, 

Hem kokun sokaklara ışıltı saçmalı 

Ay kokulu kadın,

Her gece uğrar mısın pencereme?

Her gece ümitlendirir misin gözlerimi?

Anlatır mısın bana kaderi..

Ve anlatır mısın bana;

‘Nasıl mutlu olabilmeyi?’

Her dileğimi hatırlatır mısın iki yıldızı görünce 

Her kokuyu unutturur musun bi tek kendini açık edercesine

Ay kokulu kadın,

Yalnızlığım sarmış kollarımı 

Sessizliğim vurmuş dört duvar arasına 

Ay kokulu kadın,

Dinle dileklerimi usulca

Yokluğunla beni yakma,

Ve bu rüyadan hiç uyandırma..