Beyaz beyaz bulutlar seyriyor gökyüzünde, takılıyor gözlerin, bambaşka bir dünyaya açılıyor belki de yüreğin. Şu dünyanın derdini devasını bırakıp gitmişsin uzaklara dalmış da başı boş insanları terk etmişsin. Belki de vazgeçmişsin, pes etmişsin. Ağır yüklere bürünmektense köşene çekilmişsin. Kaldırımlar taşımamış düşüncelerini, sığamamışsın şu koskoca dünyaya. Yürümüşsün en diplere en köşe bucaklara.

Hayatın kör noktasına gelir bazen insan. Çıkmak ister çıkamaz, kaçmak ister kaçamaz. Galiba bazen yüzleşmek gerekir, kalakalmak kabullenmek gerekir. Yaşamın boyunca görmediğin her şey tek tek önüne dökülüverir, o yaşamam dediğin her bir şeyi yaşadığın, görmem dediğin her bir şeyi gördüğün ve duymam dediğin her bir şeyi duyduğun zaman bil ki hayatının dönüm noktasıyla karşı karşıyasın. Yorulacaksın, çok ağlayacaksın, çareler bulamayacak, ne yapacağını bilemeyecek kendi sokağının tam da ortasına öylece oturacaksın. Bil ki kalbine karartılar düşecek bil ki kapkara bulutlar hep seni takip edecek. Bir türlü duanın karşılığını alamadığını sandığın an’lar bile gelecek. ‘Neden ben?’ soruları peş peşe düşüncelerine dökülüp seni bitirmek için uğraşacak nefsin. Bir oh dediğin an başka bir hamle daha gelecek. Bir an olsun o rahatlık seni rahatlatmayacak. Arkana yaslanıp yalnızca gözlerinin yaşlarını sildiğin zamanlar olacak, kimseye tek bir kelime bile edemediğin zamanlar.. Hoş kelimeler dökülse dudaklarından kimse seni anlayamayacak.

Tam da bunaldığın, bittiğin, ben artık yokum dediğin an döner hayatın. Sabretmek, sınanmanın anahtarıdır oysa. Gizlenmek, çekilmek, bir başına mücadele etmek her zaman kötü değildir. Her an birine ihtiyacın yoktur, her bir gün birine muhtaç değilsindir ve birine derdini anlatmak her zaman seni hafifletmez. Bazen kendi kendini dinlemek, kendi köşene çekilmek, saatlerce günlerce düşünmek iyi gelir insana. Bembeyaz bulutlara bakmak, hayallerini göğe taşımak, yalnızca seyir halinde kalmak rahatlatır insanı. Kimi zaman ağlamak gerekir kimi zaman yorulmak kimi zaman olduğun yerde durmak gerekir. Biri seni anlamıyorsa zorlama, karşındakinin cahilliği seni anlamak istememesiyle doğru orantılıdır ve inadına seni yıpratmaya devam ediyorsa o artık cahilliğini ortaya serpiştirdiği dar bakışlarıdır. Hayata hangi yönden bakarsan bak, ömür yalnız görebilmekten geçer. Bir şeyi gerçekten görebiliyorsan insan, görebildiklerini içinde yaşıyorsan bir kalbe sahip olduğunu gösterir. Öyle ki görebildiklerine dokunabiliyorsan dokunabildiğine bir tutam sevgi bırakabiliyorsan bir vicdanının olduğunu, sevginin hala sende olduğunu gösteriyorsun demektir.

Hayat bu, sınanacağız hep birlikte.. Kimimiz en sevdiğimizle kimimiz yaşamımızdan öylece gelip geçecek biriyle. Yılmadan, yorulmadan, sabrımız taşmadan ışıklar getirsin ömrümüze Yaradan. İyilikler, sevgiler dolsun hayatlarımıza, gününüz güneş gecelerinizin ay kadar parlak olması umuduyla.