Hiç tanık oldunuz mu sabahları kuşların ötüşüne? Hiç gördünüz mü ağaçların huzurlu sallanışını seher vaktinde.. Geceleri ışıklar bir bir sönerken evlerde, yıldızlar sabaha kadar bekledi karanlığı gökyüzünde. Bir bahar geldi bir yağmur götürdü tüm kirleri, bir rüzgar esti kiminin mektupları kimininse kalbi savruldu çaresizce.

Bugün günlerden senin için kapkara ve belki de başkası için bembeyaz yeni bir sayfa. Sen ağlarken, bir başkası ağladığı tüm günlerin güneşini yaşıyor belki de. Sana uğrayan dert, kim bilir kimlerden geçti ve kimlerden neler götürüp gitti. Bir başka doğuyor bugün güneş sana, soluk sessiz gibi. Bir başka gerçekten bugünkü akşam güneşi, umutlarını yok etme der gibi. Ve bugün bir başka gecenin sessizliği, her yere ışıltısını kondurmak için sırasını bekler gibi.

Köpekler gezerken sokaklarda eskiden korkun varken bugün yok gibi, çünkü bu kez o ufacık beden uzaktan masum bakışlarıyla yaralarını sarar gibi.. Sen yürürken bir deniz kenarında ve belki bir ormanda bu kez herşey anlamlı gibi. Bir yaprağın nakış nakış işlenmiş detaylarını görür gibisin, bir çiçeğin dekoratif sanatına aşık olur gibisin. Biliyor musun aslında bazı acıları yaşamalı insan, yaşamalı ki sahip olduklarının farkında olabilmeli. Evet belli ki sen artık bişeylerin yavaş yavaş farkına varır gibisin.

Aslında daha tam da değil farkındalıkların peki bununda farkında mısın? Sevgiye aç ruhun, sevgisiz kalmış o güzel gönlün ama sevgiyi arama boş hayallerde, sevgi zaten adım atabildiğince her yerde. Bişeylerden başlamak gerekiyorsa bunun yolu kalbinden geçmeli, kalbine konduramadığın herşey aslında senin hayatındaki hiçbir şey gibi. Bembeyaz bir sayfa verilse ellerine, ne karalamak isterdin üzerine? Çok düşünme, bir çocuğun eline tutuştursan kalemi mutlaka mutlu bir aile, ev, ağaçlar, kuşlar ve sapsarı bir güneş çizerdi o bembeyaz deftere.

Çocuklar gibi masum bir sevginin kalbinize konması dileğiyle..