Nefes aldığı her an, hissettiği ve hissedebildiği tüm duyguların toplamıdır özünde mutluluk ancak tek bir duygu arayışı ile girilen girdaptan çıkma çabasının olmayışı daha da şaşırtıcıdır.

 Yaşadığı andan uzaklaştıran, sahip olduklarını önemsiz hale getiren bir durum olmasına rağmen artık amaç olmuş mutlu olmak.

Bu amaca ulaşırken de sürekli olarak kişiye ve zamana göre değişen araçların kullanılması ile kendi iç dünyamızda sahip olduğumuz içsel ve sürdürülebilir kaynakları araçları görmez hale gelmemiz getirilmemiz de işin en düşündürücü yanı.

İnançsal ya da felsefi açıdan; bildiğimizden sorumlu olduğumuz, bilmediğimizden ise muaf olduğumuz yaklaşımı ile bizlere dayatılan mutluluk şablonları oyununa zaman zaman maruz kalsak da dur diyebilecek kadar iradeyi devreye sokma hakkınızı hatırlatmak istiyorum.

Fiziksel, kişiliksel, inançsal, kültürel, eğitsel vb. farklılıklarımızla var olan bireyler olmamıza rağmen, benzerliklerin artması “ben”i yok etmek üzere. Hepimiz bir robot edasıyla, bize yüklenen programı gerçekleştirme savaşındayız.

Düşünsel eylemsel farklılıklara da tahammülsüzlüğümüzün kaynağı ise birey kalabilme mücadelesinde başarılı olanlara duyulan kıskançlık olsa gerek…

Oysa ki, sizi mutlu eden tek bir şey olmadığı gibi mutsuz eden şeyin de tek olmadığını fark etmek bu kadar da zor olmasa gerek… Size sunulan ancak görmemek için çabaladığın yaşamın her alanına temas ederek yola devam etmek, bunca zamandır aradığın şeyi bulmana sebep olacak.

Senin baktığın ve gördüğün yerde mutluluk, gösterilen yerde değil…