Yaşam denilen şey,

Kaş ile göz mesafeli bir şey.

Adeta pamuk ipliğine bağlı,

O ipliğinde kopması için

Adeta saliseler yetiyor.

Bugün görüp “merhaba” dediğiniz

Yarın “Allah rahmet eylesin” oluveriyor.

*****

Saliselerle anılan bu mesafenin de

Bize göre bir çok adı vardır.

Kimimiz buna kalp krizi diyor,

Kimimiz ise kaza deyip geçiyor.

Kimimize göre bir maden faciası,

Kimimize göre de yangın veya sel felaketi.

Ancak hepsinin ortak paydası “toprak” olmak.

*****

Zengin olman, ünlü olman veya artist olman

Bu kısacık zaman içinde önem taşımıyor.

Herkes kefene sarılıyor,

“Fatiha”lar eşliğinde toprağa konuluyor.

Dünyaya çivi çakacağını sananlarda

Kendini ahrete hazırlayanlarda

Aynı akıbeti yaşıyorlar.

*****

Hayatla ölüm arasındaki o kısa iplik

Bir kere kopmaya görsün,

Artık hiçbir düğüm tutmaz,

Konuşan dil konuşmaz,

Gören göz görmez,

Konuşan dil konuşmaz.

Artık sadece “ameller” dile gelir

“Ah keşke”ler fayda etmez.

*****

Çevremizde ölüm kol geziyor.

Hemde arsız ve acımasızca geziyor.

Çeşitli adlar altında geziyor.

Ölüme her an hazır olmak gerekir.

İnancımızda bunu emreder zaten.

Ancak önemli olan şey

O ip koptuğunda hoş bir seda bırakabilmek.

Bunu başardıysak,

Ölüm başımız üstünde….