Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacak diye başlamış beklemeye...

Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer gelmişler, sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girmişler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirmiş. Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyor diye...

Sonunda bir köylü çıkagelmiş. Saraya meyve ve sebze getiriyormuş. Sırtındaki küfeyi yere indirip iki eli ile kayaya sarılmış ve ıkına sıkına itmeye başlamış. Sonunda kan ter içinde kalmış ama, kayayı da yolun kenarına çekmiş...

Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereymiş ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu görmüş.

Açmış ki bir de ne görsün, kese altın dolu...

Bir de kralın notu varmış içinde...

"Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir" diyormuş kral.

Köylü, bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders vermişti.

"Her engel, hayat şartlarımızı daha da iyileştirecek bir fırsattır."

*****

TEMBELLERİN YAŞAM FELSEFESİ

Yarın yapabileceğin bir işi bugünden yapma

Dinlenen birini görünce ona eşlik et.

Çalışma isteği duyunca hemen işe koyulma, oturup sakinleş ve isteğin geçmesini bekle.

Gündüz dinlen ki gece rahat uyuyabilesin.

Başkasının yapabileceği bir işi yapmaya kalkışma.

Oturmak mümkünse ayakta durma, yatmak mümkünse oturma