Gençleri anlayabilmek

Ülkemizde özel hafta ve günler neredeyse sayılamayacak kadar çoktur. Bu özel gün ve haftalarda o meslek veya konu ile ilgili mesajlar verilir, nutuklar atılır ve daha sonra bir sene uykuya alınır.

Mesela 24 Kasım’da öğretmenler , 23 Nisan’da çocuklar, 1 Mayıs’ta işçiler ve şimdide itfaiyeciler anılmaktadır. Bu özel gün­le­rin en il­ginç yanı da belli grup­lar­da­ki ki­şi­ler sa­de­ce o gün gün­de­me gelir. Bu ki­şi­ler zi­ya­ret edi­lir, so­run­la­rı din­le­ni­lir, varsa çözüm bu­lu­nur. Ama bu grup­ta­ki ki­şi­ler bir gün­lü­ğü­ne en büyük kah­ra­man­lar olur. Peki ya son­ra­sı?

Sonra o grup­ta­ki ki­şi­le­rin ne so­ru­nu varsa kim­se­yi il­gi­len­dir­mez, her­kes bu so­run­la­ra kulak tıkar. Ör­ne­ğin en­gel­li­ler so­run­la­rı­nı 'En­gel­li­ler Günü'nde bir yet­ki­li­ye ak­ta­ra­bi­lir. Daha son­ra­ki za­man­lar­da so­ru­nu­nu an­la­ta­cak kim­se­yi bu­la­maz­lar. Bir en­gel­li te­ker­lek­li san­dal­ye­ye ih­ti­yaç du­yu­yor­sa, En­gel­li­ler Günü'nde te­ker­lek­li san­dal­ye bol­lu­ğu ya­şa­nır. 'Bugün var yarın yok' sözü mi­sa­li.

Bu özel gün­ler daha çok rek­lam ve şov yap­mak is­te­yen si­ya­si­le­re ya da başka ki­şi­le­re yarar. Çünkü dav­ra­nış­lar gös­te­riş­ten öteye git­mi­yor.  Her yaş­tan ya da mes­lek gru­bu­nun bir özel günü ol­du­ğu gibi genç­le­re özgü de bir özel gün bu­lu­nu­yor.

Bu da 19 Mayıs Genç­lik ve Spor Bay­ra­mı'dır. Mus­ta­fa Kemal Ata­türk de bu günü genç­le­re ar­ma­ğan et­miş­ti. Ancak şimdi pek de öyle değil. Her 19 Mayıs’ta gençler anılır, sorunları için çözüm üretilir ve daha sonra da unutulur.

Aslında gençlerimizi sadece 19 Mayıs’lar da değil yılın her günü düşünmeliyiz. Geleceğimizin teminatı olan gençlerimiz bir çok sorunla mücadele etmektedir. Gençlerin daha iyi bir hedefe ulaşması için çalışılmalı, onları geçim derdinden çok  ülkesine fayda sağlaması için çalışmalara yönlendirmeliyiz.

Di­na­mik ve sü­rek­li aktif olan genç­ler, ha­yal­le­ri­nin pe­şin­den koş­ma­ya ça­lı­şır­ken, kendileri hakkında herhangi bir olumlu gelişmeler olmaması durumunda  bir anda hayal kı­rık­lı­ğı ya­şı­yor­lar. Mem­le­ke­ti adına daha iyi plan­la­rı olan di­na­mik genç­ler, bir anda geçim der­di­ne dü­şü­yor. 1 mil­yon­dan fazla üni­ver­si­te me­zu­nu genç işsiz var. Eme­ği­nin kar­şı­lı­ğı­nı ala­ma­yan genç­ler­dir bun­lar. Bu genç­le­rin ortak şi­ka­ye­ti ise yö­ne­ti­ci­ler ve on­la­rın be­lir­le­di­ği sis­tem­dir. 

Eği­tim gör­dük­le­ri mes­lek gru­bun­da­ki tüm tec­rü­be­le­ri­ni çöpe at­ma­ya mec­bur kal­mış, ve geçim der­din­den başka hiç­bir dü­şün­ce­si kal­ma­yan genç­lerimiz için yeni ve acil çözümler üretilmelidir. Milyonlarca gencimiz iş beklemekte, aş beklemekte ve umut beklemektedir.