Çocuklarımızı kaybetmeyelim!

Okulların yarı yıl tatiline gireceği bu günlerde çocuklarımızla tatili nasıl geçirebiliriz diye bir çok veli düşünmeye başladı. Çocuğunuz ister başarılı isterse başarısız olsun aslında tatili hak etmiştir. Birinci yarı yılda yorulan çocukların dinlenmeye hakkı vardır. Ancak bunu çok fazla abartmamalıdır.

Doğmadan başlayıp doğumla beraber farklı bir havaya bürünen çocuk sevgisi ve bizler acaba sonrasında ne tür hatalar yapıyor ve çocuğumuzu bizden ve kendinden uzaklaştırmayı başarabiliyoruz.

Hiç düşündük mü? Hatalarımızın olduğunu kabul ettik mi? Onları bir birey olarak gördük mü? Düşüncelerine değer verdik mi? Ne düşündüklerini sorduk mu? Yoksa tüm bunları yapıyorum derken onları doyumsuz bir canavara mı dönüştürdük? Ana ve babalık unvanına layık mıyız? Ellerinde bir imkân olsaydı yine bizi ana ve baba olarak seçerler mi diye sorduk mu? Onları hayatın içerisine sokabildik mi?

Ben yaşamadım bari o yaşasın derken o, siz mi oldu? Hayallerine dokunabildiniz mi? Acılarına ortak oldunuz mu? Beraberce ne kadar zaman geçirdiniz? Başarılarını alkışlarken yetersiz kaldığı zamanlarda ona el uzattınız mı? Gerçekten ana ve baba olmayı başarabildiniz mi? Hiç beraber kitap okudunuz mu? Bir kitabı tartıştınız mı? Doğru söyleyin empati kurdunuz mu?

İşte tüm bu sorulara cevap verecek ve onların ruh dünyasına dokunabilecek adımları atmalıyız; çünkü teknoloji bağımlısı, sosyal hayattan kopuk, düşünemeyen, paylaşmayan, yardımlaşma duygusunu kaybetmiş, acımayan, acı çekmemiş, yokluğu görmemiş, varlığın kıymetini bilmemiş, diplomalı; fakat ruhunu kaybetmiş nesillerle yeni fetihlere çıkamaz, yeni Fatihlerin doğmasını bekleyemeyiz.

Neden çocuklarımızı kaybediyor ve onlardan uzaklaşıyoruz aslında verilmesi gereken tek soru budur ve buna cevap bulmak her eğitmenin ve ana-babanın aslı görevidir. Bu yarı yıl tatili çocuklarınızla kaynaşma ve birlikte olmak için bir fırsat olmalıdır. Çocuklarımızı kaybetmeyelim.