Anne ve baba olarak en büyük umudumuz

Çocuklarımıza daha iyi bir gelecek hazırlamak,

Onlar için her türlü fedakarlığı yapmaktır.

Yorgun argın eve gittiğimiz zaman,

Onların bir tek gülüşü ile yorgunluğumuz gider,

Yaşadığımız sıkıntılar ve zorluklar buhar olup uçar.

*****

Bazı acılar da vardır ki unutulmaz,

Dün kendisi ile görüştüğüm Mustafa Gedik te

Büyük bir çaresizlik içindeki bir baba.

16 yaşındaki oğlunun hastalığını anlatırken,

Her halinden çaresizliği belli idi.

Dili döndükçe göz pınarları doluyor,

Çok içten ve hasretle “oğlum” diyordu.

*****

Oğlu Yusuf Can Gedik’in menencit hastası olduğunu

Hastalığının çok ilerlediğini,

Tek çarenin yurt dışından bir cihaz olduğunu,

Bununda çok pahalı olduğunu söylüyor,

Bir yandan da gözyaşı döküyordu.

*****

“Bir çocuğumu bu hastalıktan kaybettim” derken

Dudakları çaresizlikten titriyor

“Bu çocuğumun yaşamasını istiyorum” diyordu.

Kendisinin de sara hastası olduğunu

Bu nedenle çalışamadığını söyleyerek,

“Hayırseverlerden yardım bekliyorum” diyerek ekliyordu.

“Yardım yapacak hayırsevere isterse böbreğimi bağışlarım”

*****

Bu denli çaresiz, bu denli zor bir durumdaki babanın bu haykırışı,

İnanıyorum ki hayırseverler tarafından duyulur.

16 Yaşındaki hayatının daha baharındaki Yusuf Can,

Yaşadığı ızdıraplı hayattan kurtulur,

Hiç olmazsa hayatta kalır.

*****

Sizleri daha fazla üzmeden yazımı noktalarken,

Başta yoksulların babası olan, yaptığı çalışmalarla kimsesizlerin kimi olduğuna inandığım,

Sayın Valimiz Muammer Erol  ile yüreği  Konya  için çırpan Büyükşehir ve İlçe Belediye Başkanlarımız ile yine Konya’da  bulunan yoksulların karanlık dünyasını aydınlatmaya çalışan yardım derneklerimizden ricam bu yaşanan insanlık dramının son bulması için; bu çaresiz babaya çare olsunlar.
Allah hiçbir anne ve babaya böylesi acı ve çaresizliği yaşatmasın.