Otuz gün tutulan orucun ardından

Ramazan bayramı da nihayet geliyor.

Aslında bayram sevinç ve mutluluk demektir.

İnsanların kaynaşıp konuştuğu özel günlerdir.

Bizim kültürümüzde bayramın çok özel yeri vardır.

Bayramlarla ilgili çok şeyler yazılır söylenir,

Hatta bayramda doğan çocuklara “Bayram” adı bile verilir.

Öylesine içimize işlemiş çok özel günlerimizdir.

Birbirimize sevgi ve muhabbetle yaklaşma,

Yardımlaşma gönül alma ve hatır sorma günleridir.

Yarından sonra bayramı göreceğiz İnşaallah.

Kimileri ailesini ve çocuklarını alarak tatile gidecek,

Kimileri evde hazırlıklarını tamamlayarak bayram ziyaretçilerini bekleyecek,

Kimileri de dışarıya bakarak “bir gelen olur mu?” diye umutla bekleyecek.

Bayramda esas olan ailenin bütünlüğünü sağlamaktır.

Kişiler anne ve babalarından sağ olanların yanına gidecek,

Aile bütünlüğü içerisinde birliktelik gösterecektir.

Ancak bayramlarda da artık değişimler başladı.

Bir çok adet  günümüzde unutulmaya başladı.

Artık bayramlarda büyükler ziyaret edilmiyor.

Sokaklarda el öpen, harçlık toplayan çocuklarda kalmadı.

Haliyle de özellikle büyüklerin bayramları daha bir “buruk” geçiyor.

Komşu ziyareti de yapılmaz oldu.

Bayramı tatil olarak algılıyan kişilerce

Artık tatil yöreleri şenlenmeye,

Anne ve baba ocakları da ıssızlığa başladı.

Bayramı hakkıyla kutlamaya çalışanların sayısı azaldı.

Ancak çocuklarımıza bayram geleneğini öğretmeli,

Onlara bayramın önem ve özelliğini uygulamalı olarak anlatmalıyız.

Kendimiz tatile giderek, anne ve babamızı SMS ile kutlarsak,

Yarın da bizi bu kadar da kutlayan olmaz.

Çünkü şimdiden bir şeyler öğretmiyoruz ki.