23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlandı.

Bazı çocuklar ellerinde balonlarla tören yerine gelirken,

Bazıları ise ellerinde çekiç iş yaptılar.

Ustaları kızmasın diye bayram kelimesini ağızlarına almadan,

Terlerine gözyaşları karışarak çalıştılar.

Bayram kelimesinin anlamını bilmeden,

Gülmek için hiçbir çaba göstermeden,

Bir 23 Nisan’ı daha atlattılar.

Ülkemizde en az 42 bin çocuk sokakta kalmaktadır.

Yine ülkemizde milyonlarca küçük çocuk çalışmaktadır.

Aile bütçesinin ağırlığını küçücük  omuzlarında hisseden,

Anne ve babasına yardım etmek isteyen bu küçük işçiler,

Maalesef ülkemizin kanayan yarasıdır.

Özellikle göç ve daha iyi yaşam için verilen mücadele,

Parçalanmış ailelerin geride bıraktığı bu çocuklara,

Devlet el atmış olsa da yetişmesi mümkün değildir.

Günden güne artan yoksulluk,

Bu çocukları çalışmaya itmektedir.

Zaten kıt kanaat geçinen aileler,

Hafta sonları ve bayramlarda çalışan çocukların ellerine bakmakta,

Onlarda aile bütçesine katkı için çalışmaktadır.

Ortalık her ne kadar güllük gülistanlık gösterilmeye kalkılsa da

Ekonomik şartların ağırlığı ailelerin üzerine binmektedir.

Aileler için eğitimden önce karın doyurmak gelmekte,

Bu nedenle çocuklarını çalıştırmaktadır.

Bir kısım çocuklarda sokaklarda yaşamaktadır.

Hepiniz kırmızı ışıklarda mendil satan çocuklarla karşılaşmıştır.

Hepiniz simit satan veya boya sandığı taşıyan çocukları görmüşünüzdür.

Bunlarda bizim çocuklarımız.

Bayramı bayram gibi yaşayamayan,

Bayramlarda akranlarına bir şey satmaya çalışan çocuklar,

Sizin de “Çocuk Bayramı”nız kutlu olsun.