‘Tarafsızlık’ ve ‘objektiflik’ dilimize pelesenk olmuş kelimelerdendir. Çoğumuz bu kavramların, kelimelerin ne manaya geldiğini bilmeden, düşünmeden kullanıyoruz. Fakat bu kelimeler de insanın kulağına hoş geliyor. “Objektif bakıyorum, tarafsızım” gibi havalı cümleler kuruyoruz zaman zaman. Peki, bir insanın tarafsız olması mümkün mü? Objektif olabilir mi? Değilse neden böyle iddialı cümlelerin içerisinde kullanılıyor?

Öncelikle herkes hayata belli bir pencereden bakar. “Ben tarafsızım” diyen bir insan aslında bir konu ile alakalı tarafların görüşlerini beğenmeyip, kendine bir yol çizmektir. Bir şey söylüyor veya bir iş yapıyorsanız bir tercih yapmış olursunuz ve bu da başlı başına doğru yahut yanlış taraf olmaktır. Tarafsız bakış açısı da nihayetinde başka bir bakış açısıdır. Beynimizin, hayata bakış tarzımızın, düşünce şeklimizin, siyasi tercihimizin ve hatta kalbimizin ve duygularımızın buna etkisi olacaktır.

Bir de ‘objektif olmak’ var ki tam evlere şenlik bir tabir. Mesela bir konuya dair objektif yorum yapacağım diyenler yok mu? Mevcut fikirlerden birinin yanında olacaksın veya bunların dışında bir yorum yapacaksın ve sen objektif oldum diyeceksin. Buna kargalar güler. Objektif olduğunu iddia eden her kimse, aslında maksadını gizleyen insandır.

Birçok kavramı yerinde ve doğru kullanmadığımız bilinen bir gerçek. Çoğu kelimeleri iyice araştırmadan, birbirimizden öğrenip yine birbirimize satıyoruz. Son olarak şunu söyleyeyim; “En iyi tarafsız, ilimden taraf olandır.”