YEPYENİ BİR DÜNYA

Bazenleri duyarız büyüklerimizden, bazenleri hatırlanır o eski an’lar. Hani derler ya eski günler ne güzeldi, eski komşular, eski hayatlar, eski insanlar. Özlemle hatırlanır o bazı an’lar. Yad edilir kimi gülüşler kimi ağlamalar. Buz gibi havanın soğuğunda koşa koşa gelinip sobanın sıcacık kenarına ilişmeler. Sobanın kenarında büyüyen sohbetler, uyuklamalar ve belki de huzura olan dokunuşlar..

Kimsenin bu hayatı tam anlamıyla beğendiği yok, kimilerinin çünkü bir şeye ihtiyacı yok. Ne istesek kapımızda oluyor bazılarımız için, ne dilesek yolda artık o dilekler. Doyumsuzluğun savurganlığını yaşadığımız bir dönemdeyiz belki de. Sıcacık sobalar yerine her odalarımızda on dakikada oturduğumuz yeri ısıtacak klimalarımız var artık. Eskileri yaşamaya niyetimiz yok ya da eskileri yaşatmaya. Oysa kafa dinlemek ne kadar kolay kararan dünyamızda. Hayatlarımızı yeniden yeşertmek ne kadar güç görünebilir ki her şey bu kadar kolayken artık bu dünyada. Eskilerin yerini doldurmak, öğrendiklerimizi bir bir yeniden adımlamak, yenilikleri eskilere göz atıp da diriltmek ne kadar zor olabilir ki..

İnsan olmak gerçekten sorumsuzluk demek mi, insanlık vicdansızlık ve kör olmak mı artık. İyilikleri getirsek, çevremize göz gezdirmeyi, bir tutam çiçekler savurmayı denesek etrafımıza. Komşuyla komşuluk yapsak gerçekten, buram buram kokan keklerimizi paylaşsak bir bardak o sıcacık çayımızla. Sokakta elleri buz olana kadar ekmek parası için çalışan insanlara destek olsak biraz. Biraz artık evrene baksak, evrenin döngüsünü yeniden iyiliklerle, sevgiyle karşılasak. Omuzlarımıza aldığımız yükleri biraz olsun hafifletsek, vicdanımızı aralasak. Güneşi getirsek diyorum, çocuklarımıza annelerimize babalarımıza kardeşlerimize. Yenileşen bir dünya olsak ama ne parayla ne de süslü hayatlarımızla. Kendimizle, kalbimizle yetsek hayatlarımıza ve yeşerebilecek hayatlara. Zor mu zincirleşen bu kötü algıyı kaldırmak, zor mu yardımlaşarak koca bir aile olmak, zor mu kararan her hayata ellerimizi uzatmak, zor mu sevgiyi zincir yapmak bu evreni iyilik ve sevgiye yaklaştırmak.. Zor mu kalplerimizde Yaradanın bize kondurduğu o güzel sevgi varken, onu açığa çıkarmak..

Kendimizi yalnızlaştırdığımız o dünyadan çıkalım artık, pencereleri aralayalım ve yeni bir dünyaya kucak açalım.