Bir sonu gözlemledi yıldızlar bugün 

Umarsızca bir rüzgara takıldı ayrılık çanları

Hâlbuki rüzgardı mutluluğun sancısı 

Gitti yürekten sevenim,

Gitti bakışı üzerime hakimim

Gitti, terketti

Noktasına kapıldı bensizliğin..

Bir kaldırımın üzerindeyim,

Gelen sesler bir kaç kuş uğultusu şimdi

Rahatsız etmiyor beni

Başka sesler de olabilirdi,

Canıma can katıp beni ağlatabilirdi

Fakat dedim ya gitti 

Özlüyorum sesini, 

Ama artık bitti

Senin suçundu kardelen,

Her gün gözünün içine baktı gözlerim 

Hafif kısıktı gözlerin 

Sessizdin 

Olmayacak der gibi kapadın sonra gözlerini,

Saatlerce başında bekledim 

Söylesene Kardelen ben ona nasıl bir kötülük ettim?

Değer miydi üç günlük dünyaya dert yüklemek!

Değer miydi severken çekip gitmek 

Ama gitti Kardelen,

Mazi olup gitti

Özlüyorum biliyorsun,

Ama şunu bilmiyorsun 

Ben onun yüreğini özlüyorum Kardelen 

Yüreğinin sesini duymak istiyorum 

Kitliyor kendini akılsızlığına,

Ve ben o akılsızlıkla baş edemiyorum 

Belki geri döner, 

Belki kader kadersizliğin son bulduğu yerde 

Yeniden karşılaştırır bizi 

O zamana kadar uyuyacak mısın böyle,

Hiç açmayacak mısın güzel gözlerini.. 

Gerçekleri görmek gerekiyor belirsizliğin kırıcı geldiği anda,

Aşkın karanlık gölgesini al 

Güneşi çağır dört bir yanımıza 

Herşey seninle bittiği gibi seninle başlayacak,

Üzme bizi

Ağlatma yüreklerimizi

Bitir bu sessizliği 

Ve günün Şafak vaktinde,

Uyan Kardelen 

Uyan ki bir aşk virgülün esirinde solmasın 

Kavuşmayı beklerken..