Henüz bedenin dokuz aylık

Anne karnındasın,

Gözlerini annene açmana saatler, dakikalar kaldı

Ve sen annenin karnından çığlıklar atarak çıkageldin dünyana..

Birinci, ikinci, üçüncü derken dört yaşına geldi bedenin

Kavramaya başladın kendini,

Ve konuşurken kimi zaman güldürdün etrafındakileri.

Kız olduğun için dikkatini çekti rengarenk çiçekler,

Erkek olduğun için göklerin mavisine takıldı gözlerin,

Büyüdün sınıfta gezindi beynin

Toplama çıkarma derken çarpmayı öğrenmekte güçlük çektin,

Bölmeler rüyalarına girdi ağlayarak gününü geçirdin..

Ve şimdi onbeşine geldin,

Minik bir kıvılcımlar sardı kalbini,

Minik minik kelebekler uçuştu midende,

Heyecanlar yükseldi gün gün!

Hoşlanmaya başladın gözüne ve kalbine güzel gelenden,

Yine yine derken hayal kırıklığı sardı belki seni,

Ve belki tutturamadın aşk sandığın şeyin etkisini.

Kapıldın kapıldın sonra bir başkası için çarptı kalbin ‘küt küt’

Ve hayat seni ideallerine yükselttiği gün büyüdün zannettin,

Kalabalık yorsa da bazen hoşuna da gitti

Çoğu zaman salladın dersleri,

Nasılsa bitecek son dört yılım dedin

Belki de korktun sorumluluğa bürünmekten,

Ve kaçtın senin seviyeni yükseltecek herşeyden.

Yirmili yaşlardasın,

En çok aşk arayışındasın!

Hani o köşeden sağa dönüp ağacın altında oturan saçlarını savuran bir kız vardı,

Hani ara ara kitap okurdu orda..

Ve bir adam vardı kimi zaman kaldırımın üzerine bırakıp giderdi sigarasını,

Bakardın uzaklardan farkeder mi diye..

Ve şimdi yirmili yaşların sonundasın,

Bir bakmışsın ‘evet’ demişsin o köşede bakıştığın aşkına,

Bazısı için de yıllar önce bitmiş aşkı o köşeden sapan sokak arasında,

Belki gözlerini yummuşsun erkenden bu dünyaya,

Ve belki de ilk çocuğunu kucağına alacaksın saatler, dakikalar sonra..

Hayat kimine ilk bakışta mutlulukla,

Kimine ilk bakışta huzursuzlukla,

Ve hayat bize nasıl doğarsa doğsun;

Gözlerimiz görmeli baharları umutla..