Karanlıklarda kalmış hikayeler,

Gökyüzüne bırakılmış avuçlardan güvercinler,

Güneş yüzüne yüzüne çarparken

İstanbul belirir o aralıklardan..

Bir sokak arasında,

Belki de denize bakan herhangi bir bankın yanında,

Erguvanlar kokusuyla huzur getiriyor ruhuna..

Ah o erguvanlar bakmaya kıyamıyor insan!

Sahilden geçerken denize bakıyor mezarlıklar,

Bu İstanbul bu İstanbul..!

Her adımda anlamını hissettiriyor hayatın.

Bu tarafa hükmederken bir de bakmışsın o tarafa sürükleniyor aklın.

Ezanlar okunurken kuşlar eşlik ediyor her yankıya,

İstanbul bağırıyor,

Duyuyor musunuz

Var olan her sevgiye usulca,

Usulca,

Usulca..