Herkesçe  bilinen güzel bir söz vardır.

“Bir şeyin kıymeti yok olunca belli olur” diye.

Gerçekten de bir şeyin kıymetini

Onu kayıp ettiğimiz zaman fark ederiz.

Onun için henüz sağlamken,

Bu durumumuzun kıymetini bilerek şükür etmeliyiz.

Bu dünyanın güzelliklerini görememek,

Sokak ve parklarda yürüyememek,

Kuşların sesini duyamamak,

İnsanlar için ne kadar zordur, tarif edilemez.

Bu dayanılmaz ve elem  verici durumu yaşayanlara yardımcı olmalıyız.

Engellilerin engelini en aza indirgemeliyiz.

Engellilerin şartlarını zorlayacak engelleri kaldırmalı,

Onların beklentilerine cevap vermeliyiz.

Engelleri aşma adına neler yapabiliyoruz,

Sadece bir gün hatırlamak ve yanlarında olmak ne kadar yeterli?

Sadece engelliler gününde hatırlamaktan vazgeçmeli,

Onları yaşamın her anında ve zamanında

Yanlarında ve beraber olduğumuzu hissettirmeliyiz.

Hiçbirimizin engelli olmayacağına dair bir sözleşmesi yok.

Her birimiz bugün için engelli olmasak da yaşadığımız süreçte engelli adayıyız.

Yine tekrarlıyorum, Allah kimseyi o konumda imtihan etmesin.
Engelli olmak elimizde olmasa da engellilere sunabileceğimiz katkılarımızın olduğunu bilmek,

Her alanda engellerini aşmalarında yardımcı olmak

Hem kamusal alanda hem özel yaşantılarında boynumuzun borcu.

 Kimin elinden ne geliyorsa,

Hangi katkılarda bulunabiliyorsa

 Hayata geçirmek ve gerçekleştirmek adına paylaşımda bulunmalıdır.

Fiziki engelimiz olmasa da sorunları aşmada, çözüm yollarında

 Düşünce ve ruh dünyamızdaki engelleri yok edemezsek

 Manevi birer engelli olarak yaşam süreriz.
Özellikle bu kış günlerinde

Engelli kardeşlerimizi unutmamak gerekir.