Günlük yaşantımız olanca hızı ile akıp gitmekte.

Yaşanan ve adına ömür denilen kısaca hayatın tadını çıkarmak varken,

Biz birşeyleri tüketmeye devam ediyoruz.

En başta sevdalarımızı tükettik.

O kerem ile aslı, Ferhat ile şirin misali aşklar tükendi bitti.

Şimdi de sanal aşkların günü birlik sevdaların peşindeyiz.

Zamanı olanca güzellikleri ile değerlendirmek yerine

Kendimizi zamana teslim ettik gidiyoruz.

Hani bir söz var ya:

“Bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete” misali

Oradan oraya bilinçsizce sürüklenip gidiyoruz.

Hayatın baş döndüren hızına yetişemeden,

Yaşam denilen o güzelliğin tadına varamadan,

Güzellikleri tüketip gidiyoruz işte.

Lüks tüketimin verdiği çılgınlıklarla,

Doyumsuz istek ve arzularla çırpınıp duruyoruz.

Nasıl daha lüks araba alırım,

Cep telefonumu son sisteme nasıl değiştiririm,

Çocuklarımı nasıl özel okullarda okuturum düşüncesi ile

Hayatın keşmekeşi arasında debelenip duruyoruz.

Lüks AVM’lerin bizi içine çeken  tüketim çılgınlığı içerisinde

Adeta birer robot gibi yaşamaya,

Yaptığımız harcamaların ekstrelerini nasıl öderim diye

Çalışıp çabalamaya başladık bile.

Sevgi, dostluk ve arkadaşlık duygularının yerini,

Daha fazla ve daha çok nasıl kazanırım almaya,

Merhamet ve vicdanın yerini ise

Kazanma ama ne pahasına olursa olsun kazanma duygusu almaya başladı.

Yaşamın lezzetini unutup,

Boş işlerle uğraşmaktayız,

Ömürlerimizi heba etmekteyiz.