Şanlıurfa ve Adıyaman denilince akla ilk gelen lezzet çiğköftedir.

Şanlıurfalıların etle, Adıyamanlıların ise etsiz yoğurması, iki şehrin çiğ köftesini ayıran temel özellik olarak biliniyor.

Şanlıurfa çiğ köftesi, daha çok sıra gecelerinde ve evlerde keyfi ara öğün olarak tüketilirken, Adıyaman çiğ köftesi daha ana öğün yemeği olarak tüketiliyor.

Son yıllarda bütün Türkiye'nin tanıdığı ve zevkle tükettiği çiğ köfte, bulgur, pul biber, çeşitli baharatlar, sarımsak, soğan ve yeşilliklerin yoğrulmasıyla hazırlanıyor. Her şehirde ailelerin veya arkadaşların kendi aralarında yaptığı bir lezzet olsa da her şey gibi çiğköfteyi de yerinde yemek bambaşkadır.

Şöhretinin bu kadar yayılması zincir marketlerde dürüm şeklinde veya sıkım şeklinde satılmasına da neden olmuştur.

Bir rivayete göre çiğ köftenin ortaya çıkışı ise Hz. İbrahim peygamber dönemine dayanmaktadır. Her bireyin olmasa da birçok kişinin damak zevkine hitap eden çiğ köfte bir rivayete göre Nemrut, Hz İbrahim’i yakmak için çok büyük bir ateş yaktırır. Bu ateş o kadar büyüktür ki; Hz. İbrahim bu ateşten kurtulsa da, bu ateşin büyüklüğü ve dehşeti yöre halkını derinden etkiler ve o günden sonra hiç kimse ateş yakmaya cesaret edemez. İşte herkesin ateş yakmaktan korktuğu bu dönemde, insanlar her şeyi çiğ yer. Eti çiğ yemek mümkün değildir, bunun üzerine insanlar eti biber gibi baharatlarla yoğurmaya başlarlar, etin baharatlarla yoğrulması onun ağırlığını alıp eti yumuşatmaktadır.

İlk başlarda sadece et ve biber karışımı olan bu yiyeceğe zamanla bulgur, yeşillikler ve diğer baharatlar eklenir ve çiğ köfte meydana gelmiş olur.