Neden böyle insanlar, neden duruşunda bir kısıtlanma var, neden özgürlük yok insanlarda, neden başkasının karakterini giyinmek var, sordunuz mu niçin bu suratlar, hep üzgün hep kederliyken içleri, dıştan hep gülmek var. Yok mudur bir kişi de duygularını dolu dolu yaşayan acısıyla bağıran mutluluğuyla haykıran, yok mudur hiç özgür ruhlu olan. Yaşlı da olsan genç de olsan ufacık da mı yok sende çocuk ruhu. Bazen gitmiyor musun hiç, o üzerini kirletip de sofraya oturduğun anlara, annenin kızdığı koşup kaçtığın zamanlara, hiç mi ekmek yemedin kirli ellerinle hiç mi su içmedin çeşmeden minik ellerinle. Vakit ne de çabuk geçti ne de çabuk bu yaşlara geldin. Daha dün gibi herşey, dün gibi okul sıraları gözünde. Şimdiyse kimi işinde kimi evinde, kimi de sırasını beklemekte. Kader çizdi yollarını yürüdün bugünlere, çarpık da olsa tozlu da olsa geçtin o yollardan zaman zaman düşsende kalkmayı becerdin o kaldırımlardan. Peki şimdi bu güçsüzlüğün neden, acı saklanır mı hiç kimseden, saklanır mı köşelerde dertler. Ne zor birine gülümsemek içinde gözyaşı varken. Aslında suç sende de değil de bu dönemde ve herkes de. Geçmişini unutan başı boş kimselerde.. Kıskançlık için adım bekleyen işsizlerde suç. Suç aslında en çok kalpsizlerde, sevgisizlerde, açığını arayanda suç ve açığını kullanmayı becerenlerde. Say say bitmez de, önüne geçilmez kabahatleri gereksiz herkesin. İnsan sevmeli önce, hayal etmeli geçmişini de geleceğini de, gelmeli önüne bir bir sorumlulukların, yürümelisin bir sandala veya da bir köşe lambasına. Herkesin aklı ve kalbi her noktada çalışmaz ki, her konuda açmaz zihnini beyin. Konu sevdiklerinse konu kendinse yalnız kalmalı ruhun ve bedenin. Kimseye aldırış etmeden yaşayabilir misin, herkesin gülümseyen suratı olmak zorunda değilsin. Herkese tebessüm edebilirsin ama herkesi idare etmek zorunda değilsin. Sen sensin, başkasının karakterini giyinemezsin. Ağladığın zamanlarda olmalı güldüğün de, yalnız kaldığın vakitlerde olmalı herkesle eğlendiğinde. Vakit senin nefesinin gittiği yere kadar, özgür bırak ruhunu mutlu et kendini. Hayat en çok kendini ve sevdiklerini her haliyle kabul ettiğin ve ettirdiğin zaman güzelleşiyor. Yağmurlar olmasa çiçekler açar mı, güneş olmasa ay çıkar mı karanlıklara.