DAİMA AŞK

 

Vakitler var rüzgarların saçlarını savuracağı, vakitler var gözlerini usulca kapayıp sakinliği dinleyeceğin ve kulaklarına rüzgarın fısıldayacağı huzur hakim. Gönlünün bir oraya bir buraya savrulduğu bir yaştasın belki, belki de çoktan gönlün bir gönüle girebildi ve belki kim bilir yenileniyorsun gönlünü yenilemek için.. Hayat sadece aşk değil demek, elinin tersiyle her şeyi yoksayabilmek gibi. Aşk sadece gönülden gönüle diyebilirken gönülleri yalnızca insan olarak algılayabilmek biraz da dünyalık payından. Oysa aşk gönlünce her yere girebilmek, ulaşamadığın değil ulaşmak için kendine bir yol çizmek. 

 

Aşk her zaman yeşillere bürünmüş yollarda değil, biraz yokuşlu biraz dik ve biraz taşlarla bürümüş yollardan geçmek. Aşk kolaylık olsa ‘aşk’ olmazdı ya zaten, aşkın bürüdüğü her yer aşk’a önce inanmaktan sonra ona uzanabilmekten geçer. Yürürken korkmadan cesurca adımlayabilmekten geçer. Aşk kimseyi umursamadan kimseyi duymadan sadece gönlünden geçeni dinleyebilmekten geçer. Aşk her yerden ve her şeyden geçer de, bazı kalpsizlerin hiddetinden çeker ne çekerse. Aşka her yol açıkken inançsızlar hükmeder imkansızlıklarını. 

 

Ama ruhun gıdası aşk değil mi aşkın gıdası da ruh, ikisi de birbirinden besleniyor, beslendikçe mavileniyor ya çiçekler. Gökyüzü gibi sarmalanıyor her şey, gözler bir başka bakıyor sanki hayata. Duygular aşılanıyor kalbine ve aşılandıkça güzelleşiyor hislerin. Ve şu hislerin olmasa ne kadar gerçekçi ki yaşam, yaşamı gerçekçi kılan önce hisler ama esas olan gönlümüzde barındırdığımız sevgiler. Ve bil ki yaşam en çok aşk’a inanınca güzel. Gördüğün her ne varsa Sahibine aşık olmaya daima değer..

 

Daima aşkla daima aşka..