Herkese, selamlar ve saygılar…

Küresel koronavirüs salgını süreci ile birlikte tarımın öneminin anlaşıldı. Kurak geçen sonbahar aylarının ardından kış da kurak gidiyor. Son günlerde gıda krizi ile karşılaşacağımızı sıklıkla duyuyoruz. Yaşamayı ve sağlıklı kalmayı ümit ettiğimiz yıllarda beslenme en mühim konulardan biri haline gelecek. Bundan dolayı tarıma, çiftçiye, üretime daha da önem vermemiz gerekiyor.

Son yılların en kurak kışını yaşıyoruz. Beklenen yağışlar olmadı. Yüzey suları çekilmeye başlarken, diğer yandan konunun uzmanları yeraltı sularında da ciddi bir kayıp olduğunu ifade ediyorlar. Bu şartlarda tarımsal üretimi garanti altına almamız maalesef mümkün değil. Çiftçinin korunması gerekiyor. Yapılacak çok iş var. Hepsini yazmaya kalksak sayfalar sürer…

Ülkemizde vatandaşların yaklaşık yüzde 35’i tarım ile geçimini sürdürüyor. Genç nüfusu yeteri kadar çiftçiliğe, üreticiliğe kazandıramıyoruz. Kaldı ki köydeki üretici kazanamadığından alternatifler arıyor. Şehirlere göçmek de dahil. Girdi maliyetleri sürekli yükseliyor. Artışın nedeni olarak döviz kuru gösteriliyor ama maliyetler döviz kuruna bağlı olarak düşmede oldukça cimri davranıyor. Bunun yetkililerce daha iyi denetlenmesi lazım. Öte yandan tarımsal desteklerin uygun zamanda, uygun miktarda, uygun alanda verilmesi gerekiyor. Ayrıca özellikle pandemi sürecini yaşadığımız şu günlerde çiftçi borçlarının ertelenmesi, hatta bazılarının silinmesi konusunda yardımcı olunmalı.

Kuraklık konusunda tehlike çanlarının çaldığı günümüzde konuyla ilgili yapılan araştırmaların raflardan indirilmesi lazım. Farklı bölgelerden ovaya su mu getirilecek, bu bir çözüm mü, değil mi yoksa daha az su ile nasıl üretim yapılabilir tartışılması, gündemde tutulması gerekiyor. Az sayıda büyük yatırımcının girdiği modern üretim ile yeterli gıda sağlanabilir mi, geleneksel çiftçilikle uğraşan vatandaşlarımız vahşi ekonomi düzeni içerisinde tutunabilir mi, tutunamazsa üretimden çekilmek zorunda kalır mı bunların üzerinde durulması şart.

Son olarak; Unutulmamalıdır ki, çiftçinin üretimden çekilmesi demek, tarımda ithalatın artması demektir. Bu durum köylünün, kasabalının şehirlere göçmesini ve bununla birlikte birçok sorunu meydana getirir. Böyle bir tablo, böyle bir vaziyet ülkemizin ekonomisine negatif bir şekilde yansıyacaktır.