Büyük şairimiz Mehmet Akif Ersoy, “İnsanda yok ise edep, neylesin medrese mektep... Okusa alim olsa; yine merkep yine merkep…” demiş.

Edepsizliğin boyları aştığı bir zamana denk geldik maalesef.

“Dert ettiğin şeye bak, ona gelene kadar daha neler neler var” diye düşünebilirsiniz, düşünmeyin.

Ne kadar ağzı bozuk bir millet olduk farkında mısınız?

Bir araştırma yapalım; kafirler eğer bizim milletten daha az küfrediyorsa dişimi kırarım.

Çoluk çocuğun dilinde küfür…

Toplum içinde miyim, değil miyim diye aldırış etmeden genç, yaşlı herkes seri seri kalaylıyor. Ana, avrat düz gidenler mi dersin, Allah’ı, kitabı karıştırarak küfredenleri mi duyarsın her çeşit var. Bu ne ya?

Türk milleti küfreden bir millet değilmiş işte kardeşim, öz Türkçede küfür yok. Varsa da en azından bu zamana kadar bulunabilmiş, tespit edilebilmiş değil.

Bugün, insanlar normal bir şekilde iletişim kuramıyorlar.

Küfretmeden konuşan insana, “Ha, bak bu kültürlü biri” falan diyorlar yani.

Birçok mevzuda denilir ya hani, “Yüzde bilmem kaçı Müslüman olan bir memlekette böyle şey olur mu” diye. Peki, küfür oluyor mu?

“Eline, beline, diline hakim ol” gibi bir düşünce ile yoğurulan bir coğrafyada bugün hangi noktaya geldik, insan düşününce üzülüyor.

Kültürümüze, benliğimize sahip çıkmalıyız ya hani, e bu açıdan da çıkalım. Olmaz mı? Görelim düşüncenizdeki samimiyeti…

Ama yok, vazgeçmez kimse küfürden...

“Zeytin suyuna kuru ekmek, böyle gelmiş, böyle gidecek…”

Esenlikler…