Bir gün dolandı gözlerine, bir haykırış geldi ötelerden. Uzaktı düşler, yakınlaştıkça sanki yok oldu hayaller. Yollar düz ve uzun, ağaçlar yıllanmış  kararlı, duruşlu. Ve hayat yorgun, gözüyaşlı.. Bir kelebek dokundu ruhuna bir kanat okşadı gönlünü.. İki kelime fısıldadı rüzgar kulağına, ışıkları yandı gözlerinin usuldan usuldan. Rengarenk çiçekler girdi hayallerine, papatyalar eşlik etti dileklerine sevgi getirircesine. Ve sonra o geldi, hayatını şenlendirdi, yüzünü renklendirdi. Bir güneş doğdu göz kırpar gibi. 

Hayat bazen alıp götürüyor insanı derinliklere, bazen susturuyor deniz gibi, hem hırçın hem sakince. Bazenleri kırıyor yüreğini bazenleri yıldızlara daldırıyor gözlerini. Gidiyor yolların geliyor umutların. Ne kadar zor yollardan geçersen o kadar güzelliğe çıkıyor kapıların. Aradığını kimi zaman bulamıyorsun kimi zamansa aradığından daha fazlası çalıyor kapını. Tüm güzellikler seyrediyor seni, sana adımlayabilmek için. Sabrını gözlemliyor Yaradan, önüne çiçekler dolusu bahçeyi serebilmek için. Hayat kadere sürüklüyor da haberi olmuyor kimsenin, bir bahane unutturuyor tüm gerçekleri. 

Şimdi gün doğuyor, şafağa bürünürken gökyüzü başladı çoktan kuşlar ötüşmeye. Bir mektup geldi pencerene, dışarı bak ve bütün güzellikleri izle diye. Günler sayılı, bilinmez gözlerin ne zamana kapanabileceği. Nefes sayılı bilinmez ne zaman kesileceği. Ve hayat sınırlı, özgürleşmek için çok geç kalma hayallerine. Renklendir dünyanı serilsin önüne tüm güzellikler. Sen seversen dünya seni sever, sen seçersen dünya da seni seçer. Seçmekten yana olma, seçmek çoğu zaman yanılmaktır bu hayatta. Ne kadar seçersen bir insanı o kadar seçilmeye muhtaç kalırsın döndüğünde bir gün dünya. Hayat kısa, nefsin için yanılma. Yüreğin seni en doğru yere götürecektir dinlesen aslında.. 

Sevgiyle,

Huzurla..