Havalar kapalı, karanlık ve kasvetli gökyüzü. Güneş küsmüş gibi, yağışlar sıralı sıralı. Bir haber gelecek gibi sanki esiyor rüzgar derinden. Elinde acı bir kahve ayılmayı beklersin, fısıldar hissizliğin kulağına buz gibi durmayı hayata karşı. Ama yüreğin yine de ister sıcacık bir gülüşü, içten bir öpüşü ve ufacık da olsa samimi bir sevgiyi. Elinden tutarsın en sevdiğinin. Onun yanında olduğunu bilsin istersin, kimi zaman içini ısıtır kimi zaman da onun içini ısıtmak istersin. Bazen sevginin tek sembolü gibidir el ele tutuşmak, bazen de yalnızlığının içinde boğulduğun an yalnızlığını unutmak için..

 

Kimine sarılmak, kimine öylece sessizce bakışmak.. Hayat aslında reflekslerimizden ibaret. İçten davranışımızı sergilediğimiz her anımız aslında refleks ve tabiki gerçek. Yalan yok, sahtelik yok, düzmece yok. Bir şeye üzüldüğün an neden ağlarsın, neden dökülür yaşlar gözlerinden. Senin için en değerli en kıymetli ne varsa ondandır bütün gözyaşların. Ve bir şeye sevindiğimiz an neden ağzımız kulaklarımızdadır, çünkü bizimle olan her şey yanımızda ve yakınımızdadır. İnsan mutlu olduğu veya kendini kötü hissettiği her an, ihtiyaç duyar en sevdiğine. Ya omuzlarında ağlar sıkıntısı büyükse , ya sarılır da paylaşır gülümsemelerini. İnsan yanında bir var olan bir yok olan. Mutlak olan bizi daima Duyan. Peki en mutlak Olan’a ne refleksi gösterdik düşündünüz mü?

 

Ağladık, yardım et çığlıklarını bağırdık derdimizi duyurmak için ve bitti bütün sıkıntılar, güldük sadece güldük sadece mutlu olduk sadece kendimiz paylaştık. Hani insan mutlu olduğu ve mutsuzluğa kapıldığı her an tepki gösterirdi. Hani en sevdiğiyle paylaşırdı gözyaşlarını ve gülümsemelerini. Biz ağladık Allah’a sarıldık da gülmeye başlayınca neden anlatmadık bu güzellikleri Ona. Şimdi baştan okuyun satırları, örüntüyü kurmak çok zor değil. Hayat onu bize bahşedenle paylaşınca daha güzel, daha samimi, daha içten ve daha gerçek. İnsanlar sandığınızdan daha da sahte. Gerçek olan Yaradan. Seni, beni, bizi, onları kapısına bekliyor, belki derdini anlatmanı, belki gözyaşlarını silmeyi, belki gülüşlerini onunla paylaşmanı ve belki de herşeyin yolunda gidişini ona söylemeni. O bizi bekliyor şükre, sevgiye, ellerimizi açıp dua etmeye..