Bir bahar desem, nasıl geçer rüzgarınız sokaklarınızdan? Bir kış desem, nasıl soğur içiniz kimilerine? Peki bir yaz desem, hangi kalemi alırsın hayatına; gözyaşlarını mı yazarsın, çiçeklerini mi okşarsın nakış nakış yüreğinin yollarına.. Bugün çok ağır bu rüzgar, bugün bazı dört duvarlarda sert bir kış var, bugün çiçekleri açmış umudu kapıda olanların, yarın arılar kovalayacak tatlı telaşlarda gözü olanların. 

 

Sessize alırsın benliğini, çıldırırcasına hareket eder bedenin her yere yetişmek için. Zannedersin ki özgürsün, düşüncelerinden kaçarken baskıcı davranırsın özgürlüğüne. Zannedersin ki masumsun, kaçtıkça düşünmekten yitirirsin tüm masumiyete bürünmüş iyi niyetlerini. Senliğini kaybedersin, şenliği olan bir bedenle yürümek için yollarda. Senliğini yok edersin, maneviyatı hayatından çıkardıkça. Yaşamak gülmek zannedersin, yaşamak eğlenmek.. Yaşamak bağırmak zannedersin, yaşamak sadece hayatı kurgulayabilmek.. Oysa yetinmektir yaşamak, bir kuru ekmekle bile geçer hayat. Yaşamanın anlamına yürüdükçe insan, değerlenir hayat. Bir sahil kasabasında can bulur gözlerin, bir kumsalda can bulur hayallerin. Bazen korkarsın bazı şeylere sahip olamamaktan, oysa ki sahip olamamak öğretir değerini nefes alabilmenin. 

 

Yoksun bugün uçuyor yolcusun, yoksun dün uçuyor ruhun. Belki de yoksun yarın toprağa gömülmüş, üç günlük hayatta yaşam bulmuş bedenin. Bir değer biçilmiş kalbine, kimi iyi demiş kimi kötülemiş kendince. Bir kelime belirlemiş sevenler sana bakarken, a olmuşsun z olmuşsun ama bir dostun dillerine dökülen kelimede can bulmuşsun. Birine koşmuşsun acılarından kıvranmasın diye, sıra sana gelince acıdan kıvranırken koşan olmamış peşinden. Ama içten bir dua almışsın yaşarken, kiminin dilinden kiminin yüreğinden. Göklere yazılmış dualar, ulaşmış en zor vaktinde hayata gözlerini açman için yeniden. Zor bir hayat bekliyor seni, bazısı der ki gez, dolaş yaşa hayatını, bazısı der ki tutun elindekilere sev onları. Kime göre değil bana, ona belki de sana göre sevdiklerini toplamaktır yaşamak, sevdiklerine sarılmaktır özlemin geçişi, sevdiklerinle paylaşmaktır mutluluğun her zerresini. 

 

Okşar yüzünü pembeler, yeşiller. Bir yaprağın kenarından alnına düşen uğur böceği getirir bazen şansını. Kimi uçuşur portakal çiçeklerine, kimi sarmaşıklara konar kanatlarını sile sile. Bir kokusu vardır hasretin, hasret kalınmış değerlerin. Bir gülüşü vardır güllerin, gülüş konsun istersin gözlerine. Sonra uzaklarda bir diyar vardır, huzur buram buram çeker ruhunu kendine. Bir ses vardır dalga dalga, bir tat vardır ocakta. Bir demlik çay için, yolları bırakalım mı ardımızda. 

 

Sevgiyle, 

Gülüşle,

Huzurla.