Kiralıyor gibiyiz tüm güzel duygularımızı, elimizden zamanı geldiğinde gidiyor mutluluklar. Bir güvercin misalı uçuyor tüm umutlar. Hayat sınırlandırıyor özgürlüğümüzü, kuş gibi olsak ne fayda. Tüm sıkıntılar ufak da olsa solduruyor bütün dileklerimizi, yok oluyor baharlarımız yok oluyor ışıldayan ay’ımız. 

Hayal kırıklarıyla doludur kalp, bir bardağın kırılışına bağırmak gibidir acılara bağırmak. Sessizce ve ağırdan bağırır yürek, hıçkırıklara boğulur ama kimse duyamaz. Yoldaştır gözyaşlarına geceler, eşlik eder rüzgar uğultusuyla. Hayat geçiyor acısıyla ve tatlısıyla. Geçiyor çünkü olması gereken her güzel şey oluyor ve olması gereken her kötü şey de başımıza geliyor. Neden diye sormak biraz sığlaşmaktır yaşamaktan, nedeni yoktur başına gelen herşeyin.. Nedensizdir, nedensiz olan herşey kaderindir. Bazen kabullenmen gerekir, kabullenmek öylece beklemek öylece durmak değildir. Kaderi kabullenmek onunla baş etmektir, savaşmak değildir ama yenilmemektir. Ağlamak değildir, gülmeye direnmektir. Bazen aynada kendine gösterdiğin bir tebessüm hayata bağlar seni, yüzündeki güzelliği görür gözlerin ve zaten güzelliği gören güzel de, yine senin gözlerin. Sistemli yaratmış Sanatkarımız, donatmış güzelliklerle bizi. Hem dışımızı süslemiş hem içimizi, sevgi vermiş kalplerimize çiçek gibi.. Aslında etrafa baksak nasıl güzel hayat nasıl güneş saçıyor gülümseyenler. Kimileri kırsa da kalbini, değersiz hissetsen de kendini yine de çok önemseme kimseyi. O kadar kısa ki bu ömür o kadar az ki aslında yaşamak, düşünmeye zaman bulmamak şart. Aklına ilk düşeni yapmalı insan, pişmanlık duyunca gidiyor tüm heyecanlar. Mutluluk zamanında yaşanır, mutluluk anlık uğrar kapına, misafirdir mutluluk gelir ve geçer yıllarından. Siz hiç uzunca süren mutluluk gördünüz mü? Bence uzunca süren huzur kokuyor kimi sokaklar. Kader bu işte, tüm derdin ortasına huzuru koyup direnmek. Sevginin kıymetini, sevdiklerinin değerini bilmek.. 

Şimdi usulca gülümseyelim güzel umutlara,

Sevgiye,

Ve Aşk’a.