Yangın var az ötede, görmüyor kimse. Duymuyor çığlıkları dünya, bağırıyor evlatlar oda oda. Sahi neden hiç vicdan yükü taşımıyoruz omuzlarımızda? Bir perde çekilmiş gözlerimize, kapkara bir perde. Fanusun içinde gibi tıkanmış kulaklarımız, bağıranın sesini duymuyor güya. Ve kaybolmuş hislerimiz en çok da kalbimiz, nasıl bu kadar acımasızlaştık öldürülen kadınlara, çöplere atılıp terkedilen çocuklara.. 

Alarm veriyor hayat, bir gün sana da gelebilir bütün bu olanlar. Gördüğün ve umursamadığın her şey aslında imtihan bu hayatta, sende yaşayabilirsin bir başkası da. Birinin elinden tut birinin acısını sende hisset kalbinin derinliklerinde, birine yardım edemiyorsan da paylaş acısını onunla. En kötü ne olabilir ki, en kötüsü başına gelenin. En iyinin başlangıcı olabilirsin çabalarsan, emeklersen ve merhametli olursan. Baksana geçici bu dünya, kimi sefasında kimi cefasında. Nereye gidersen git aynı dertler takip ediyor yolunu yaşadıkça. Kiminin çocuğu olmuyor kimi olan çocuğunun kıymetini bilmiyor. Kız çocuğu günümüzde hala değersiz kılınıyor cehaletle baş başa olanların dünyasında, kimi kızını kavuşturmuyor sevdiğine ve üstüne bir de sevmediği adamla nikahlıyor sormadan yüreksizce! Kimi de alkol parası çıksın diye dilendiriyor küçük bedenleri sokakların kimsesizliğinde. Şimdi tekrar okuyun önceki cümleleri, bir daha ve bir kez daha. İyice yerleştirin önce beyninize sonra canlandırın hayalinizde. Empati kurun ve başrolü siz olun o cümledekilerin. Hangi mantığa sığıyor ki bu yapılanlar, hangi kalbe ve hangi vicdana. Düşünün çünkü hala devam ediyor bu zulüm bu dünyada. Kaçıncı yüzyıldayız demeyin çünkü cehaletin yüzyılı yok, cehaletin ne bir zamanı ne de bir mekanı var. Siz anne ve babalar çocuğunuz için en iyisini yapmak istiyorsanız önce sevgiyi kendi kalbinize aşılayın. Allah anneyi ve babayı evladına sahip çıksın, onu gözetsin ve en çok da sevgiyi, kardeşliği, barışı öğretsin diye yarattı. Allah anne ve babayı evladını istemediği yere bıraksın diye yaratmadı. Düşün, Yaradan ister mi yarattığını çöplerin kenarına bırakılmış şekilde görmeyi, ister mi Yaradan yarattığının anne baba zoruyla, ömrünce dayağa mahkum edilmesini. O halde sende isteme, baba ol anne ol Allah’ın sana gönderdiğine. Arkadaş ol sırdaş ol, anla ve dinle. 

Bak şimdi belki de yangın var az ötede, görebilirsen sende kazanırsın bu imtihanı görmek istemezsen cehaletin yanındasın böyle devam ettikçe. Bağrışanlar var tıkama kulaklarını, gözlerini kapama olan bitenlere, vicdanın yükü omuzlarında farkedebilene.. 

Hep diyorum dönmüyor dünya sevgisizlikle ve huzursuzluğu barındıran yerlerde. 

Işıldasın bütün sokaklar, 

Sadece sevgiyle..