Kayıp Balık Neo ve Biz

Her şey bir seçimle başlıyor değil mi? İnsanın başına gelen her şey bir bakıma kendi seçimleri değil midir? 

Bu fikir kadere pasif teslimiyetten çok bilinçli bir yaratım anlayışıdır. Bazen bir an gelir ve hepimiz “kader”, “nasip”, “böyle olması gerekliymiş” diyebiliriz. Oysa bu süreç içerisinde bulunduğumuz noktaya kendi idrak ve isteğimizle gelmiş olmuyor muyuz? 

Felsefi açıdan “Evren, insan bilincine yanıtlar verir” şeklinde açıklayabiliriz. Nesimi ise “Enel Hâk” dediğinde, “Hak bende, ben Hakk’ım” der. Yani insanın Tanrı’yla bir olduğunu, seçim ve düşünceleri Hakk’ı yansıttığını savunur. 

Tıpkı Matrix’teki kâhinin dediği gibi “Sen seçimini çoktan yaptın. Şu an ne seçtiğini anlamak için buradasın.” 

Bazen gerçek rahatsız edici olabilir ama özgürleştiricidir. Neyi ne için yaptığını anladığında seçimlerin ve düşüncelerin evrilir. Eğer bizler bir duruma öfkeleniyor ve bu konuda işin içinden çıkamıyorsak, kendimizi çıkmaz bir labirentte hissediyorsak sakince içimize bakmakta fayda var. 

Buraya gelmek bizim seçimimizdi. O durumun koşulları yine bizim seçimlerimiz ile oluştu. 

Gölgeleri gerçek sanmayı bırakan ve mağaradan çıkabilenler gerçek güneşi görürler. Evet güneşe bakmak -yani gerçek gerçeğe ulaşmak- gözleri acıtabilir. Şimdi gözlerimiz acıdı diye güneşi mi suçlayalım?

Ezcümle, başımıza gelenlere kolaya kaçarak “kader” diyemeyiz, yaşadıklarımız birer yankıdır. İçimizde ne varsa dışımızdan onu görür, onu işitiriz. Ne ektiysek ne düşündüysek ne hissettiysek evren bize onu geri vermekle mükellef. Hiçbir şey bizim dışımızda değil, hepsi içimizden seçildi.