Uzun süredir hayata dair yazmıyorum sohbet etmiyoruz sizlerle sevgili okurlarım insan ilişkilerine dair, iş ortamına dair, okul hayatına dair, birazda kendimizle kurduğumuz ilişkiye dair neden buna ihtiyacımız var ?

Hayat o kadar hızlı bir şekilde akıp gidiyor ki bazen kendimizin neye ihtiyacı var neye yok bunu çokta sorgulayabileceğimiz bir zaman dilimi olmuyor ne yazık ki. Öncelikle sizlere şundan bahsetmek istiyorum, belki şuan kaygıların çok yoğun belki şuanda depresif bir durumdasınız ne yapacağınızı bilmiyorsunuz yada zor bir ayrılığın eşiğindesiniz bu sevgilinizden olabilir, eşinizden olabilir, memleketinizden olabilir, iş ortamınızdan olabilir, ya da dostunuzdan olabilir yada biri hayatınızda vefatta etmiş olabilir. Ancak şunu belirtmek isterim ki, birinin hayatınızdan çıkması bile ölüm gibi bir duygu yaşatır insana beyninizde. Yani bir daha onunla konuşamıycak olmak, onunla eskisi gibi iletişimde olamıycak olmak, bir daha onu sevdiğini söyleyemiycek olmak, ona sarılamamak, onunla aynı ortamda olamamak zaten beyin bunları Ölmek gibi algılıyor sevgili dostlarım.

Bazen öyle zor anlar olur ki o zor anlarda kurtarıcımız olmalı aslında her birimizin, o zor anlarda bazı şeyler hiç geçmiycekmiş gibi gelir o acıyı yoğun bir şekilde hep yaşayacakmışız gibi gelir , o yaşadığımız kaygı sanki kalbin böyle kanatlanacak ve uçacak ama bir türlü kanatlanıp uçamıyor gibi hissettirir, bazen de çok mutlu hissedersin böyle mutlu hissettiğinde hiçbir şey yapasın gelmez zaten anı yaşarsın, sorgulamak bile istemezsin ancak insan başladı mı ufak tefek düşünmeye kendini, hayatını, ilişkilerini işte orda sorgulamalar, karar vermeler, karar almalar devreye girer ve hayatımızın böyle dönemeçli bir dönemi olur.

Bu dönemde şunları demeliyiz kendimize; hayatta her şey bu zamana kadar geldi ve geçti şuan bu duygumda geçecek biraz bu duyguda kalmalıyım. Herkes hemen bu duygudan çıkmamız için çabalamamızı söyler aslında acımızdan kaçtıkça yanlış kişilerle ilişki kurarız, yanlış insanları hayatımıza alırız. En kıymetli şey gülen yüzümüzü ve enerjimizi veriyoruz bu yüzden acıdan kaçmak değil de bazen acımızı yaşamak, bazen de kendimizle baş başa kalmak , bazen yalnızlığın en derinini hissetmek sizi iyileştirecek olan şeydir. Çok sevdiğim bir söz vardır; Kırıldığımız yerden güçleniriz.

Hayatımızda böyle darbe gibi gelen olaylar, kişiler, durumlar hiç bitmeyecek gibi geldiğinde biliniz ki güçlendiğiniz yerin ve hayata dair artık bakış acınız ve hissettikleriniz asla eskisi gibi olmayacağının en büyük kanıtıdır işte o en zorlandığın , en canının yandığı yer.

Bu yüzden en zorlandığımız zamanlarda kurtarıcımız şu olucak; her şey geldi ve geçti, bu da geldi ve geçecek …… bu söz lütfen cebimizde kalsın çünkü hepimize çokça gerekli olacak.