Normal şartlarda doğum-ölüm günlerini ve yıl dönümlerini takip eden biri değilim. Kendi doğumumu da takip etmem. Bankalar, firmalar, GSM operatörleri "Doğum günün kutlu olsun, nice yıllara" şeklinde mesaj göndermese belki de kendi doğumumdan haberim bile olmayacak. Zaten olsa da benim için bir şey ifade etmiyor. Bir yaş daha yaşlandığım aklıma gelir. Hazırında moralim bozulur.

Doğum ve ölüm yıl dönümlerini takip etmesem de bazı doğum ve ölümlerden haberim olmuyor anlamı çıkmasın. Bugünlerde bir iki yazımda Mehmet Akif ERSOY'un şiirlerinden alıntı yaptım. Nedir bendeki bugünlerde Akif ilgisi derken şairimizin 27/12/1936 tarihinde vefat ettiği aklıma geldi. Bazı insanlar öldüğü gün unutulur, iyi ki öldü gitti denir. Fakat benim ve milletimizin nezdinde Akif'in ayrı bir yeri var. İz bırakanlardan. Aramızdan gideli 80 yıl olsa da atasözü ve vecizeye benzer mısra ve beytleri vasıtasıyla hiç aramızdan gitmedi. Sosyal olaylar başta olmak üzere hemen hemen her konuda ağzından kaleme dökülenler hep aklımızın ve dağarcığımızın bir köşesinde terennüm eder durur. Ondan şiir okuduğumuz zaman "Mübarek! Bu günü kastederek yazmış" diye çıkıyor ağzımızdan. Bizden bir şairdi. Zaten o yüzden biz ona Milli Şairimiz diyoruz. Hiç anmayan pazartesi ve cuma günleri onun yazdığı ve millete armağan ettiği "İstiklal Marşı" ile hatırlıyor onu. Nasıl unutulur ki o? İçimizden biri. Müslümanları, İslam'ı ve cennet vatanı dert edinmiş. Şiir yazacağım diye kelime oyunu falan yapmamış. Tam bir söz üstadı. Kelimelere anlam yükleyen biri.

Safahatı eşsiz bir eser. Her evin köşesinde yer alır. Kur'an-ı Kerim'den sonra kitaplığımızı onun eseri süsler. Ekseriyetimiz onun 10 kıta olarak yazdığı 'Marş'ı ezbere bilir. Her okuduğumuzda bizi ayrı bir dünyalara götürür, farklı duyguların oluşmasına ve milli duygularımızın ön plana çıkmasına vesile olur. Arka arkasına okuduğumuz zaman kabak tadı veren bir şiir değil onun söyleyip yazdıkları. Samimiyet ve içtenliğin zirvesini görürüz onun şiirlerinde. Dertli bir insandır vesselam. Başka şeyleri dert edindiği kadar kendini dert olarak görmemiş. Milleti ve ilayı kelimetullah için yaşamış, onların dertleriyle dertlenmiş biri olarak karşımıza çıkıyor. Hiç maddi çıkar peşinde koşmamış. “Servet edineyim, beyler gibi yaşayayım, çoluk-çocuğuma servet bırakayım” diye bir hesabı olmamış hiçbir zaman. Paraya çok ihtiyacı olduğu zaman yazdığı Marş için kendisine gönderilen para ödülünü bile kabul etmeyecek kadar onurlu ve haysiyet timsali biridir. Bakara süresi 273.ayet mealinde Allah: “(Yapacağınız hayırlar,) kendilerini Allah yoluna adamış, bu sebeple yeryüzünde kazanç için dolaşamayan fakirler için olsun. Bilmeyen kimseler, iffetlerinden dolayı onları zengin zanneder. Sen onları simalarından tanırsın. Çünkü onlar yüzsüzlük ederek istemezler. Yaptığınız her hayrı muhakkak Allah bilir.” buyurmaktadır. Mealin orijinalinde teaffüf kelimesi geçer. “İffetli, ahlak dışı şeylerden kaçınma ve istemekten  uzak durma” gibi anlamlara gelir. Bu ayeti noktası, virgülüne hayatında yaşayan biri olarak meclise giderken bile bir dostunun pardösüsünü emanet  alıp gidecek kadar teaffüf sahibi biri. O günün şartlarında çok değerli bir ödül olan 500 lirayı elinin tersiyle iten biridir.

Ölümünün ardından 80 yılı geride bırakan ve bizlere İstiklal Marşı ve Safahat gibi ölmez eserler hediye eden Milli Şairimiz Mehmet Akif ERSOY, -yaşadığı dönemde kıymet ve değer verilmese de- bizim için ölmez ve unutulmaz bir şairdir. Şiirleriyle hep yaşayacak aramızda. Allah ona rahmetiyle merhamet etsin. Onun gibi teaffüf sahibi olmayı nasip etsin.