21. yüzyıla girdiğimizden beri insanlarda da değişimler kendini göstermeye başladı. Dünyanın nüfusu hızla artarken ülkeler gelişmiş ve az gelişmiş olarak ayrılmaya başladılar. Dünya üzerinde sadece sekiz ülke tabiri caizse dünyanın kaymağını yerken diğer ülkeler bunlara sadece Pazar olarak hizmet vermektedir.

Ülkelerin az gelişmiş veya gelişmiş olarak yaşamasında insan faktörü çok önemlidir. Az gelişmiş insanların bulunduğu toplumlarda verimlilik düşüktür. Az gelişmiş ülkelerin insanları birbirinden ne kadar üstün olduğunu göstermeye bayılır. Bu insanlar için yetki ve unvan çok önemlidir. Bunları artırmaya uğraşırlar ve iş ve hizmetleri kalitesiz olarak yaparlar.

Bu ülkelerde üretimin yerini tüketim almıştır. İnsani ilişkileri sadece birbirinden üstün olup olmadığı üzerine kuruludur. Aynı zamanda bu insanlar mutsuzdur. Ancak neden mutsuz olduklarını bile bilemezler. Her şeyden yakınır, her şeyden şikayetçi olurlar ancak bunları başkalarının düzeltmesi için bekleşir dururlar. Sonuçta doğal olarak gelişemez ve gelişen ülkelere bağımlı olurlar.

Gelişmiş ülkelerdeki insanlar ise unvan ve mevkie bakmadan sadece üretim endeksli olarak çalışırlar. Üstünlük gösterisinde bulunmazlar. Bilirler ki herkes kendi işini yapacak olursa yaşadıkları ülke gelişecektir. Bunlar etiketleriyle ve ismin önündeki sıfatla değil yararlılıkları ile var olmaya çalışırlar.

Gelişmekte olan bir ülke olarak bizimde insanlarımıza en baştan anlatmak istediğimiz şeyin bu olması gerektiğine inanıyorum. Halkın refah ve yaşam düzeyinin artması için okullardan başlayarak çocuklarımıza bu temel bilgileri vermeliyiz. Çocuklarımızın nasıl eğitildiğine ve yetiştirildiğine, gençlerin nelerle ilgilendiğine, kadınların üretim hayatına katkılarına,çalışanların hedeflerinin neler olduğuna ve siyasilerin ufuklarının ne derecede açık olduğuna bakmalıyız.