Ülkede siyaset konuşmak maalesef çok boş bir iş haline geldi. Çünkü kavramlar bir türlü yerli yerine oturmuyor.

İlkel komünal yaşamdan başlayarak gelinen süreçlere göz attığımızda, hep diyalektik şekilde süregiden bir durum vardır. Ülke siyasetinde görünen de bu diyalektiğin devamıdır.

Ülkede siyaset öyle bir çıkmaza girmiştir ki yani düşünün 3 tane genel başkanın ağzında koskocaman 550 kişinin iradesi ve bu üç kişinin ağzında ülkenin geleceği bulunmaktadır. Bu gelinen aşama göstermektedir ki siyaset yönetiminde ülkede bir değişiklik olması zamanı artık gelmiştir.

Göstermelik dokunulmazlık tartışmaları ile, oy devşirmek adına seçim kanunun değiştirilmesi vaatleriyle siyasetin rayına oturmayacağı kesin gözükmektedir. Demek ki daha radikal bir oluşum lazımdır ki siyaset rayına oturabilsin.

İşte başkanlık sistemi belki de bu radikal değişimi başlatabilir.

Anladığımız üzere başkanlık sisteminde bir başkan ve kabinesi olacak. Dolayısıyla bu kabinenin ve yapılanların hesabının sorulabileceği bir başkan olacak. TBMM’yi oluşturacak milletvekilleri de hem yasama görevini yapacak hem de bu kabinenin ve başkanın kontrol mekanizması haline gelecekler. Yani partisel bir tavır sergilemeyecekleri için, grup başkan vekillerinin işaretine göre el kaldırıp-indirmeyeceklerdir.

Anayasa Mahkemesi yasama kontrolü görevini, milletvekilleri iktidarı kontrol görevlerini, vatandaş kendisine vekil seçme görevlerini tam anlamıyla yerine getirebileceklerdir.

Eğer şu andaki Meclise “demokratik parlamenter sistemin meclisi” diyebiliyorsak; başkanlık sistemindeki Meclis tamamen “demokratik parlamenter sistemi” temsil edecektir. Çünkü Meclis bu sistemle, vatandaşın, Mecliste genel başkan yandaşlarınca temsil edilmesini önleyecektir. Bilakis vatandaş kendi vekilini kendi isteğine göre seçebilecek ve Mecliste vekilinin yaptığı işleri takip edebilecektir.

Yani siyasetteki tıkanmanın farkındaysak, bu tıkanmanın önünü nasıl açacağız diye düşünüyorsak, yapılacak en güzel değişim radikal değişimdir ve bu radikal değişim de şimdilerde zaten kamuoyu tarafından benimsenmeye başlamıştır.

Buradan yola çıkarak şikayet ettiğimiz siyasetçilerin şikayet edilemez hale gelmeleri ancak bu değişimle gerçekleşecektir.

BU AK Parti sorunu veya Recep Tayyip Erdoğan sorunu değildir. Bu sorun Türk siyasetinin sorunudur ve bir takım isimlere indirgemek sadece statükonun korunmasıyla ifade edilebilir. Statükocudan solcu olmayacağı gibi ülke siyaseti tıkanmışken ülkenin çıkarını düşünmeyenden de milliyetçi olmaz.

Doğru bir şey öneriliyorsa önerinin kimden geldiğine değil, önerinin ne olduğuna bakmak gerekmektedir.