Baharlardan başlayalım biraz, minik minik yüzümüze yansıyan güneş parıltılarından.. Söz konusu olan asık suratlardan değil, bahsi geçen gülüşlerden açalım konuyu. Biliyorum buz gibi sokaklar, biliyorum kasvetli rüzgarlar var ağaçlardan binlerce yaprak götüren.. Ağlayan binlerce insanlardan bahsedelim istemiyorum, ağlayan yüzleri güldürelim diyorum. Güne başlamaya bir tutam kış çiçeği bir bardak çay bir de simit olursa yeter mi sizce?

Fikrimi duymak istersiniz belki,

Sabahlara sevgiyle uyanmak lazım, sabahları sevgiye kucak açmak lazım. Sözgelimi öpmek lazım annenin elinden, bir selam etmek lazım babaya asker pozunda, kardeşi sevindirmek lazım ufak ufak şaşırtarak.. Bir kadını sevmek lazım güne mutlu başlayabilmek adına. Bir adamı merak etmek lazım hayata tutunurcasına. Günlerdir, aylardır, yıllardır bitmek bilmeyen kinleri, nefretleri, öfkeleri öldürmek lazım hiç şüphesiz. Dokunmak lazım çiçeğe Sanatkarına şükretmek için. Ve bazen gözün yaşarana kadar güneşe takılsın bırak gözlerin, aksın gözlerinden yaşlar yavaş yavaş her gecenin aydınlığını görüp de sevinebilmek için. Evet bir güne başlamak için yetmez bir çay bir simit hatta bir tutam kış çiçeği. Önce güne başlamak için hayata başlamak lazım ama yavaştan değil hızlıca atılmak lazım. Geç kaldık güzel insanlar, güzel çocuklar çok geç kaldık bir adım atabilmek için. Hala hayattaysan bir saniyen değerli olmalı, anlamlı kılmalısın her anını. Bir güne başlayabilmek için peki ne yapmalı?

Önce bir arkadaş seç kendine,

Bir insan bir köpek belki veya da bir kitap

Konuş onunla derdini dök hangisi seni dinlerse

Sonra bir sevgi koy kalbine

Bir kadın/ bir adam bul yüreğine

Sus onunla sessizce anlaş gönülden gönüle

En son bir huzur koy ömrüne

Sevdiklerin, sevmediklerin herkesi koy içine

Unutma sevmediklerin de olsa bir an ihtiyaç duyabilir dertleşmeye

Geceleri ay’a yıldızlara kaptırırken gözlerini, ne kadar şanslı olduğunu hatırla. Yastığına başını koyduğun an hayallerinle uyuyakal mesela. Çünkü hayat hayal edebildiğin kadar gerçek aslında. Korkak olma; sevgiye, iletişime, insanlara, arkadaşlıklara.. Bazen de kork; öfkeden, nefretten, kinden, küslükten ve düşmanlıktan..

Doğru olan zihni her gün boşaltıp içine sevgiyi yerleştirmek. Seni iyileştirecek olan bir aşı gibi düşün. Hastalıklardan koruyan bir ilaç gibi..

Ve perdenin arkasından dışarıyı izleyen biri olma sende adımla sokaklara. Üşümekten, terlemekten insanların seni beğenmemesinden çekinme. Sen daima sen olduğun için zaten güzelsin. Her duyguyu hissetmelisin. Hem üşümelisin hem terlemelisin o yüzden durma yolun sonu geldiği anda hepimiz toprağın altında olacağız nasılsa. Birşeyler yap kendin için, insanlar için, hayat için.

Güne başlarken dertleşecek birini listeye eklemeyi de sakın unutma.

Güzel günlerinizin olması dileğiyle,

Sevgiyle kalın..