“İLETİŞİMCİLER”

Bir basın ve yayın organının bir parçası olmak, fikirlerini ve düşüncelerini herhangi bir mecradan dünya ile paylaşmak biz “iletişimciler” grubuna dahil kişilerin daima düşlediği  bir durumdur.
Bu benim şu an yaptığım gibi küçük bir köşeden de olabilir.
Bir blog sayfasından, bir internet sitesinden hatta ve hatta sosyal mecralardan;twitter üzerinden bile olur.
280 karakterle de olsa 2280 karakterle de olsa bir iletişimci için dışa vurum çok önemlidir.
Şayet dışarıya vuramıyorsa;içeriye küser çünkü iletişimciler.
Kendisi ile barışık,sağlıklı ve zinde kalabilmesi için temel bir ihtiyaçtır ekmektir, havadırr, sudur bizde dışavurum.
Belki çok para kazanmıyordur, belki hiç para kazanmıyordur bu işten. Belki sadece hobi olarak yazıyordur.
Belki de hiç yazmıyordur,fakat enformasyon görevini bir yerde bir şekilde yerine  getirir iletişimciler.
Yazar olması gerekmez.
Fakat yazabiliyor olması gerekir.
İletişimci olabilmek için bir iletişim fakültesi bitirmek gerekmez.
Alaylı olmakta genel geçer bir yoldur bu mecraya adım atmak için.
Yeter ki üretsin.
Hatta birçok alaylı büyüğümüz vardır ki genel geçmez direkt geçer çokça okulluların yanından.
Yıllardır tartışılır bir sonuca ulaşamamıştır.
Yıllarca da tartışılmaya devam edecek ve bir sonuca ulaşamayacak konudur..
Okullu ve alaylı..
Ben de bu mecranın bir okullu üyesi olarak okullu da olsa alaylı da olsa içeriği etkili bu mecraya gerçekten katkı sunan kişilerden bahsediyorum.
“İletişimciler” başlığının sebebi olanlar onlar.
Bugün okumuş  olduğunuz  gazete ve dergilerde ,evinizde seyrettiğiniz  televizyon programlarında ve hatta sinemalarda işin mutfağını yöneten o güzel insanlara ben hepimizin adına buradan teşekkür ederek aşkla yaptığım mesleğime dair ilk köşe yazımı burada sonlandırıyorum.