Zorbalık

Aslında ister istemez ya zorbalık yapmışızdır, ya da zorbalığa uğramışızdır. Küçüklüğümüzde ya da şu an, bunu istemsiz bir şekilde, karşımızdaki insanı düşünmeden yapmış olabiliriz — davranış olarak ya da duygusal olarak. Bu, insanları gerçekten yıpratan bir durumdur. Çünkü karşımızdaki insana mental açıdan zarar verir.

Bu davranışları eyleme dökerken aslında çok fazla düşünmeyiz. Çünkü bizim açımızdan normal bir şeydir. Karşımızdaki insanın ne hissedeceğini bilmeyiz ve sadece söyleriz ya da yaparız. Oysa zorbalık, insanları sürüklenmek istemediği konumlara sürükleyebilir, gitmek istemediği yollara itebilir. Gerçekten ele alınması zor ve sakıncalı bir konudur.

Mesela, ilkokuldayken birisinin kalemini kırdınız diyelim. Ama bu kalemin onun için ne kadar değerli olduğunu bilemezsiniz. Belki çok özel bir anlamı vardı. Siz bu kalemi zorbalık yaparak, dalga geçerek ya da aşağılayarak kırdığınızda, onun için bu durum bir zorbalık ve belki de bir travma haline gelir. Ama o yaşta bunu anlayamayız.

Zorbalık çoğu zaman küçüklükten gelen bir şeydir. Eğer karşınızdaki insanlarla sağlıklı bir diyalog kurabilmeyi öğrenerek yetiştirildiyseniz, zorbalık yapma ihtimaliniz daha düşüktür. Zorbalığa maruz kaldığınızda ise sesinizi çıkarabilmek, “hayır” diyebilmek çok önemlidir. Bu sayede karşınızdaki kişinin zorbalığını bir nebze azaltabilirsiniz.

Unutulmamalıdır ki zorbalığın bir yaş sınırı yoktur. Sadece okul çağında değil, her yaşta ve her ortamda karşımıza çıkabilir. Yapılan şeye ufacık bir ses çıkarmanız bile belki de her şeyi değiştirebilir.