Geçen hafta üç intihar vakası ile sarsıldı Konya!

Sebebi herkesin dilinde farklı söylemlerle anılırken üç farklı can yitip gitti aramızdan.

Onlarda istemezdi eminim neydi intiharı son çare yapan?

Cevaplarını sosyal medyada öğrenecek olursanız!

"Daha 18-19 yaşlarında ne yaşamış olabilirler ki?"

"Rahatlar da ondan...."

"Konyalıysa üzülmem"

Bunlar klavye başındaki çok bilmiş canavarların yazdıkları.

Olaylar hakkında en ufak bilgiye sahip olmayıp kişilerin yaşı üzerinden yorumlamak veya yaşamı üzerinden yorumlamak...

18-19 yaşlarında iki çiçek gibi genç kız bir binanın çatısından atlayarak intihar ettiler. Yaşlarının yanına hiç yakıştıramam intihar kelimesini onlar okuyacak, büyük insan olacak, anne olacak evet öyle olmalı ama onlar ölümü seçti çare olarak...

Olay, duyduğum andan itibaren beni mahvetti.

Tüm gün keşke onları durdurabilecek bir el olsaydım diye düşündüm durdum.

Aradan iki gün geçmedi genç bir kız Kentplaza Alışveriş Merkezi içerisinde bırakıverdi kendini üçüncü kattan aşağı!

Başta yaralı kaldırıldı hastaneye ama tutunamadı hayata, veya vücudu istemedi bile tutunma direncini.

Onlar zaten yaşarken ölmüştü. Sadece bir mezar taşı gerekliydi başlarında. Yazık benim gencecik kardeşlerim neler yaşadınız, ne yaşattı bu hayat size!

Yitiyorlar, gidiyorlar elimizden.

Bir farkına varalım, onlar küçücük bedenleri ile savaş verirken anne, baba, hatta kuzen bile olsanız bir bakın uzaktan bir bakın yitirmeden bir tutun elinden. Onlar neslimiz boş bataklarda kaybetmeyelim. İnanın çok üzülüyorum. Bilinçsizce kaç can yitiyor.

Ölüm onlara hiç yakışmaz değil mi? Kime yakışır ki ama en çok da onlara yakışmaz parlak düşünecek onlar, onlar yeni nesiller yetiştirecek onların yeri toprak değil.