Mutluluk, bir çift tatlı sözdür, yumuşacık bir dokunuştur. Affetmektir, sevmektir, sevilmektir. Çevreye dağıtılan bir tebessümdür, bir kahkahadır. Mutluluk elimizde olanlara sevinmek, olmayanlar için ise üzülmemektir.

Her zaman bizden daha iyi durumda olanları değil bizden daha zor durumda olanları düşünmektir. Birazcık işleri ertelemek, hayatın frenine basıp birazcık yavaşlamak kendimize zaman ayırmaktır. Bir çiçeği gördüğünde ona tebessümle yaklaşmak ve onu sevmek koklamaktır. Bahar yağmuru altında yürümek ve ıslanmak, yağmur sonrası toprak kokusunu teneffüs etmektir. Eşine, sevdiğine yada bir arkadaşına seni seviyorum demek bir güzel söz söylemek ,bir tatlı bakış kondurmak, bir demet çiçek vermektir. Evladına doya doya sarılıp kokusunu içine çekmektir. Bazen bir bardak çay yanında sıcak bir simit ve peynirdir.

Mutluluk bir yerde bakış açımızdır, pozitif olmak, hep siyah beyazdan ziyade diğer renkleri de bilip tüm canlıları sevmek, incitmemek çevremize güven vermektir. Olaylar karşısında empati yapabilmektir. Kış ortasında bile baharı yaşamak, yaşatmaktır. Aramakla bulunmaz onu inşa etmek gerekir.

Çocuklarımıza verebileceğimiz en büyük mutluluk ve belki de en büyük hediye ise ona her koşulda ayağa kalkabilecek gücü kendinde bulabilme yetisini kazandırmaktır. Ve her olayda öğrenilecek çok şey olduğunu akıllı insan kendini suçlamak yerine bu olaydan ne öğrenebilirim sorusunun cevabını düşünebilmesidir. Tüm bunların farkını çocuklarımıza aşılamamamız gerekir.

İnsanların gözlerine bakın ,bazıları ışıl ışıl bazıları donuktur. İnsanların gözlerindeki ışıltı iç dünyalarında ne olduklarını yansıtır. Bir çocuk ailesinin beklentilerini gerçekleştirmek için değil kendi hayallerini keşfedip onları gerçekleştirmek için yaşamalıdır.