Ekseriyetimizin Müslüman olduğu toplumda hepimizin en büyük serzenişi ahlaki zafiyetlerimizdir. İman var hepimizde. Yerine getireni fazla olmasa da imanın pratiği ibadet de var. Nedense bu iki ilkenin uygulamasından bir ahlak ortaya çıkmıyor. Çoğumuz inanç ve ibadetlerimize ters orantılı bir yaşantı biçimi oluşturmuşuz. Müslüman bunu yapmaz/yapmamalı dediğimiz ahlaki yoksunluklarımız çok. Ahlak yoksunuyuz hasılı. Çünkü iman+ibadet=ahlak olması gerekirken bizim toplamımızda nedense her türlü sonuç çıkıyor. Çıkmayan tek şey ahlak maalesef!

Ben daha doğrusu İslam âlimleri İslam'ı bir ağaca benzetir: Kökü iman, gövde ve dalları ibadet; yaprağı, kokusu, verdiği oksijeni, gölgesi ve meyvesi ahlaktır. Köksüz bir ağacın gövdesi-dalları olmaz, meyve de vermez. Gövde yoksa dal da olmaz, meyve de. Yine kök ve gövde olmazsa meyvesi olmadığı gibi ağacın kendisi de olmaz. Desem ki kaporta Müslüman’ıyız, şekilciyiz, görüntü Müslüman’ıyız, formaliteciyiz, ritüel Müslüman’ıyız bana kızarsınız. Ama böyle değil miyiz? Gerçekler acıdır maalesef. 

Meyve vermeyen Müslümanlığımızla yüzleşmemiz lazım. Eğer biz bu gerçekle yüzleşmezsek bilelim ki öbür dünyada yüzümüz mosmor olur. Hak Teala yüzümüze bakmaz. Burada yüz ağartmayan Müslümanlığımız ukbâ alemde hiç ağartmaz. Çünkü biz bu dünyada kafamızı kuma gömerek kendimizi gizlemeye çalışsak da ebedi âlemde ak koyun, kara koyun ortaya çıkacak. Çünkü gizlimiz saklımız kalmayacak orada. Kendi organlarımız ele verecek, ipliğimizi pazara çıkaracak bizim.

Ne yapıp ne edip yol yakınken daha hiçbir şey geçmemişken yüzleşelim derim Müslümanlığımızla. Bizi bize bırakmadan aramızda bizi denetleyecek bir denetim mekanizması kuralım. Birbirimizi ve Allah'ı şahit tutarak aramızda "Biz şunlara şunlara inanıyor ve bunları yapacağız ve şunlardan kaçınacağız. Eğer bunlara uymaz isek birbirimizi Allah rızası için uyaralım, gerekirse mücadele edelim" şeklinde  bir yazılı sözleşme ve ahitleşme yapalım. Kulak tıkayana "Bu yaptığın Müslümanlığa sığmaz" diyelim.

Felaket tellalı değilim, yeise kapılmış değilim, ümitsiz hiç değilim ama aklımızı başımıza almaz isek bu inandığımız İslam, bu yapmaya çalıştığımız ibadetler ve evlere şenlik ahlâkımız bizi cennete götürmez. Bize bakarak da kimse Müslüman olmaz.

İçimizde dört dörtlük Müslümanlığı yaşayan Müslümanlara sözüm olmaz. Onlara selam olsun. Sözün özü, sadece dilimiz ve organlarımız değil, davranışlarımız  da Müslüman olsun...